United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zooverre brachten zij het, dat Robrecht Sneloghe hun antwoordde: "Ik ben niet machtig genoeg op mijn gemoed om het voorstel goed te keuren en vrijwillig de schande te aanvaarden; maar, ooms, vermits gij meent dat ik ongelijk heb, laat mij mijn gevoelen behouden en handelt volgens uw goeddunken: ik zal mij onderwerpen, ofschoon met schaamte en verdriet."

Zij aanschouwden, terwijl zij de oogleden half toeknepen, de schijf, die zich bij de waterlijn afplatte en den vorm aannam van een scharlaken halven bol. Er was geen spoor van damp aan den zeekant te zien. »Ik geloof, dat wij hem ditmaal te pakken hebben," begon broeder Sam. »Ik geloof het ook," antwoordde broeder Sib. »Stil, waarde ooms!..." riep miss Campbell.

»Ja, Clock," antwoordde broeder Sam met de nauwkeurigheid van een Hooglandsche echo. »De zee, oom Sib!" »Ja, inderdaad de zee," antwoordde broeder Sib. »O! wat is dat mooi!" riepen de beide ooms te gelijk. Het was alsof zij de zee voor den eersten keer van hun leven aanschouwden. Neen, er was geen vergissing mogelijk.

»En het doel van uwe komst, mijne heeren, is?".... vroeg Aristobulus Beerenkooi, die zijn volzin zelf afbrak om een keisteen op te rapen, dien hij met de grootste aandacht bekeek. De beide ooms wachtten zich wel die belangrijke studie te storen. Maar toen die keisteen de verzameling van een menigte andere in den zak van den jongen geleerde was gaan vermeerderen, antwoordde broeder Sib.

Het was hoofdzakelijk een jongeluispartij. Maar er waren toch, behalve de ouders van de bruid, nog eenige ooms en tantes en oude huisvrienden.

Maar meent ge, dat ik ooit lust had het schoolleven in de huiskamer te halen? Dat lag onder den ban van een killen haat. Hoe minder ik er aan dacht, hoe beter. De school bestond thuis niet voor me. Echter wel de kinderkerk. En langen tijd heette het zelfs, dat ik maar dominé moest worden. Nu zat er wat predikantenbloed in de familie, waar Grootvader en twee ooms dominé waren.

Toen zich tot de gebroeders Melvill wendend, die daar uit het veld geslagen stonden en niet wisten wat te zeggen of welke houding aan te nemen: »Mijn ooms!" sprak zij met gestrengheid. »Lieve Helena!" antwoordden de beide ooms met den zelfden toon van waarneembare ongerustheid in stem en gebaren. »Zijn wij wel te Oban?" vroeg zij. »Te Oban?.... Wel zeker."

Indien eens, even onverwachts, eene wolk onzen helderen hemel kwam verduisteren!" "Neen, vrees dit niet meer, mijne lieve", zeide Robrecht, haar opnieuw de hand nemende. "Ik weet wel wat u bekommert, maar gij hebt ongelijk. Sedert de graaf nu weder in Brugge is, ondervinden mijne ooms dat zijn toorn geheel is bedaard.

Met hun beiden hadden de gebroeders Melvill als ooms die beeldspraak gevonden, die, goed bekeken, toch aan den Volmaakten Hovenier ontleend was. Zij waren er ongetwijfeld tevreden over; want zij wekte een zelfden glimlach van tevredenheid op hunne goedige gezichten.

»Mijn redeneeringen komen geheel en al met den aard der dingen overeen," antwoordde Aristobulus Beerenkooi. »Ik ben juist bezig een verhandeling over dit onderwerp op te stellen, die ik eerstdaags zal uitgeven." »Kom, laten wij weggaan!" zei miss Campbell, werkelijk vertoornd, tot hare ooms. »Die mijnheer Beerenkooi zou mij met zijn uitleggingen mijn Groenen Straal bederven!"