United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Neen!" zei de heer Kegge, "ik ben op die repetitie gesteld. Wij wachten u van avond stellig.... Om een uur of zeven, niet waar?" "Charmant, charmant!" riep de heer Van der Hoogen uit, en wipte van zijn stoel op: "dérangeer u niet;
Er werd nog een heele poos muziek gemaakt, en mevrouw Kegge sluimerde met haar hondjes in. Zij werd niet wakker voordat de charmante heer Van der Hoogen weder op haar was toegeloopen, zijn hoofd op de borst had laten vallen, en betuigd dat hij, heer Van der Hoogen, de eer had haar dienaar te wezen. Hij maakte dezelfde plichtpleging voor de jonge dames, en begon nu aan den heer Kegge.
"Zie zoo, minne!" zeide hij: "nu maar weer naar de kinderkamer! Vort, jongens! Veel pleizier!" En de geheele stoet verdrong zich lachende en juichende in de deur, en stoof henen. "Als je nu eens weten wilt waar je slaapt, onsterfelijke!" hervatte de heer Kegge, die dezen naam voor mij gekozen scheen te hebben, "ga dan mee als je wilt; dan kanje meteen de bibliotheek zien."
Kom zoo vroeg in 't voorjaar as je wil, meheer Kegge, en ik zel je een handvol gebroeid goed geven, dat je hart er van verdaagt; maar nou is alles gedaan. Der mag nog een enkele kresantemum wezen, maar 't is over, meheer Kegge; je kent, zeg ik nog reis, de natuur van een ding niet dwingen.
"Ik kan u zeggen, juffrouw Henriette, dat de freule Constance jaloersch is van uw maraboe's; zij heeft u er laatst mee in de kerk gezien. Gisteren zei ze: Van der Hoogen, je kent immers de familie Kegge? Ik antwoordde dat ik de eer had er gepresenteerd te zijn. Nu, zei ze, ik kan je zeggen: ik ben ziek naar de maraboe's van de freule.
Mevrouw Kegge was eer klein dan groot van gestalte, aanmerkelijk jonger dan haar echtgenoot, aanmerkelijk bruiner dan haar dochter en, wat zij ook mocht geweest zijn, op dit oogenblik aanmerkelijk verre van eene schoonheid in de oogen van een Europeaan.
Uw bezoek zal haar welkom zijn, maar excuses! och, dat behoeft niet; dat weet neef Kegge wel. Mijn vrouw heeft het ook volstrekt niet kwalijk genomen; dat moet u toch vooral niet denken!"
Toen hij tot mevrouw Kegge genaderd was, stond hij stokstil en liet zijn hoofd op de borst vallen als eene geknakte bieze; vervolgens ging hij op Henriette af, en herhaalde dezelfde beweging met al de bevalligheid van een automaat; eindelijk bracht hij ze ten derdemale ten uitvoer voor de vereenigde personages van Saartjen en mij.
"Zou je dat waarlijk denken?" vroeg mevrouw, met zichtbaar welgevallen. "o Mevrouw!" antwoordde de heer Van der Hoogen, geheel opgewondenheid: "het scheelt hemel en aarde. Ik kon ook niet nalaten het te zeggen. Freule Constance! zei ik, uw hondje is charmant; maar de hondjes van mevrouw Kegge zijn charmanter."
De schimmels waren ongemeen vurig en liepen uitmuntend, en de koetsier maakte den heer Kegge herhaalde malen opmerkzaam dat de bijdehandsche nu toch alle kuren had afgelegd. Het scheen alsof de heer Kegge er geen gevoel voor had; hij dacht aan de kuren van Henriet.
Woord Van De Dag