United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alle gelukkige of ongelukkige gebeurtenissen, die mij sedert mijn verdwijning van de Abraham Lincoln waren overkomen, de onderzeesche jacht, de Torresstraat, de woeste Papoea's, de stranding, het koralen kerkhof, de Arabische tunnel, het eiland Santorino, de duiker van Creta, de baai van Vigo, Atlantis, de ijsbank, de Zuidpool, de insluiting in het ijs, het gevecht met de inktvisschen, de storm in den Golfstroom, de Vengeur en het verschrikkelijk tooneel van het schip, dat met zijn geheele bemanning in den grond werd geboord!.... Al die gebeurtenissen kwamen mij achtereenvolgens voor oogen, evenals een beschilderd doek, dat achter op het tooneel voorbijschuift.
"Wie is daar?" riep deze uit, toen zij Rodolphe tegen de ruiten hoorde tikken. "Sstt!" antwoordde hij; "doe open ...." "Wat wilt u? Wie bent u?" "Hoe kunt ge dat nog vragen? Ik ben de dichter van Le Vengeur, en ik kom mijn hart halen, dat ik door den judas in uw kamer heb laten vallen." "Rampzalige!" zeide de actrice; "je hadt dood kunnen vallen!"
Na het diner ontspon zich een erotisch-litterair gesprek. Rodolphe sprak over zijn "Vengeur" en mademoiselle vroeg hem haar het stuk voor te lezen. Over den rand van het gat gebogen, begon Rodolphe zijn drama voor te dragen voor de actrice, die, om beter te kunnen hooren, was gaan zitten op een fauteuil, welken zij op haar commode gezet had.
De vlag werd op den achtersteven vastgespijkerd en het slagschip verdween onder de golven met den kreet: 'Leve de republiek." "De Vengeur!" riep ik. "Juist mijnheer, de Vengeur! Een schoone naam!" mompelde kapitein Nemo, terwijl hij de armen over elkander kruiste. Een zoenoffer.
Het was geen gewone menschenhaat, die den kapitein en zijn makkers in den Nautilus hield opgesloten, maar een monsterachtige of verheven haat, dien de tijd niet kon verzwakken. Zocht deze haat zich te wreken? Dit zou de toekomst mij weldra ophelderen. De Nautilus steeg ondertusschen weer langzaam naar de oppervlakte, en ik zag de onduidelijke vormen van den Vengeur verdwijnen.
O, als ik geweten had, wat er gebeuren zou, dan had ik er nog een voorspel bij gemaakt en zou ik nu meer brandstof hebben .... Maar je kunt niet alles van te voren weten." En hij stak eenige bladen van het manuscript in brand en ontdooide zijn handen bij de vlammen daarvan. Na vijf minuten was het eerste bedrijf van Le Vengeur afgespeeld en had Rodolphe drie verzen van zijn epitaphium gereed.
Onmiddellijk riep de Zuidenwind zijn broeders toe: "Laten we maken, dat we weg komen, de almanak geeft voor dezen nacht stil weer aan; wij zijn dus in tegenspraak met de sterrenwacht, en als we om twaalf uur niet thuis zijn, zal mijnheer Arago ons school laten blijven." Gedurende dien tijd brandde het tweede bedrijf van Le Vengeur met groot succes. En Rodolphe had tien verzen geschreven.
Een maand later kreeg mijnheer Monetti van zijn neef een uitnoodiging voor de première van "Le Vengeur". Dank zij het talent van mademoiselle Sidonie beleefde het stuk zeventien voorstellingen en bracht den schrijver veertig francs op. Eenigen tijd later het was toen zomer woonde Rodolphe in de Avenue Saint-Cloud, boom No. 3 links van het Bois de Boulogne, tak No. 5.
Hij haalde onder zijn bed een grooten stapel papieren te voorschijn, waaronder zich een dozijn reusachtige manuscripten van zijn beroemd drama Le Vengeur bevond. Dit drama, waaraan hij twee jaar gewerkt had, was zoo dikwijls over- en omgewerkt, dat de gezamenlijke copieën een gewicht van zeven kilogram vormden.
Mademoiselle Sidonie vond "Le Vengeur" een meesterstuk en beloofde, daar zij in den schouwburg, waaraan zij verbonden was, tevens de eerste viool speelde, Rodolphe, dat zij zou zorgen, dat zijn stuk zou worden aangenomen. Juist op het teederste oogenblik werd het gesprek gestoord door oom Monetti, wiens stap, licht als die van den commandeur, op den corridor klonk.
Woord Van De Dag