United States or United States Minor Outlying Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
En nog veel minder: "Tok, tok, tok!" of "Boem, boem, boem!" Dat was alleen in den tijd van "Juffertje Te Laat". En die bestond nu niet meer. Er was eens een visscher, en die woonde met zijne vrouw in een heel armoedig hutje. Het hutje stond vlak bij een' mesthoop, niet ver van de zee. De visscher ging alle dagen naar de zee, en hij vischte en hij vischte.
In alle wouden van Abessinië, Oost-Soedan en Kordofan, voorts in alle andere gewesten van Middel-, West- en Zuid-Afrika, welke met de genoemde overeenkomen, ziet of hoort men den Tok als 't ware dagelijks. In het gebergte komt hij tot op een hoogte van 2000 M. voor.
Pallieter onderlijnde met de lippen zijns monds het lied met fijn gefluit, en bij het refrein: "en de handjes gaan van tikke tikke tik, en de voetjes gaan van tokke tokke tok, en hij doet zijn eersten ronde...." klopten en sloegen hun handen zoo hard als leeren zweepen en de voeten lijk hamers.
Maar op de deur weerklonk een storend tok tok van vermaning, en nauwelijks hadden de rampzalige verliefden de tijd elkander los te laten, toen meester De Vreught zijn hoofd in het kamertje stak, Massijn door een wenkteken verwittigend, dat het hoog tijd was te vertrekken.
Het broeden van den Tok wordt door Livingstone op de volgende wijze beschreven: "Onze weg leidde door groote mopane-wouden; mijne lieden vingen een menigte van de Vogels, die men Korwe noemt, in hunne broedplaatsen, die zich in holten van de mopane-boomen bevonden. Den 19den Februari vonden wij het nest van een Korwe, dat juist door het wijfje betrokken zou worden.
De lokstem van den Koperwiek bestaat uit den hoogen toon "tsi" en den daaropvolgenden zware toon "gak", als angstroep laat hij het ratelende "sjerr" of "tsjerr" hooren. De Beflijster lokt door "tök tök tök" te roepen en daartusschen het laag geïntoneerde "tak" te laten hooren; zij maakt echter ook wel, evenals hare verwanten, een ratelend geluid.
"Hé, wat is dat toch, Juffrouw?" riep de naaister. "O, niets," zei Hilda, maar ze kreeg eene kleur. "Hebben we deze stalen al gezien?" "Tok, tok, tok, tok...." "Maar Juffrouw," riep de naaister angstig, "zou u niet eens gaan kijken, wat dat toch is?" "Och kom," zei Hilda bedaard, maar hare vingers beefden, "'t is heusch niets. Wil U me die plaat nog eens aangeven?"
De lokstem van de Zanglijster is een heesch gefluit, dat niet ver hoorbaar is en op de klank "tsiep" gelijkt, waaraan dikwijls de syllabe "tak" of "tök" wordt toegevoegd.
Ze nam dus het horloge van de tafel, ging er mee naar eene kamer er naast en stopte het weg achter in eene la van eene kast. Maar pas was ze terug en juist zou het gesprek over de japon opnieuw beginnen, toen de naaister op eens verschrikt omkeek. "Tok, tok, tok, tok!" klonk het door de kamer, 't Was net een geluid, alsof er vlak bij gehamerd werd.
"Tok, tok, tok, tok...." Het horloge je hebt natuurlijk evengoed als Hilda al lang begrepen, dat het geluid nergens anders vandaan kwam het horloge hield maar vol. En hoe drukker Hilda door praatte, hoe harder het sloeg en hamerde in de la, waar het weggestopt was. 't Werd zóó erg op 't laatst, dat Hilda wel niet anders doen kon, dan de naaister laten gaan. Verdrietig, dat ze was!
Woord Van De Dag