United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mijn stelletje schoof i op zij; in den hoek legde i de boeken van Appi, z'n jasje legde i er over heen, z'n vest hield i aan. Toen nam i mijn beste deken, rolde zich er in, dronk nog een spatje en ging met z'n hoofd op 't stapeltje liggen en zei: "Wel te rusten." En ik ging weer aan tafel zitten, keek naar mijn centen en dutte in. Toen ik wakker werd knetterde de lamp, de olie was op.
De verschoten hemel was wijkend alom met zijn bloei van kwijnende starren; hier en daar dreven trage dampen over de bergtoppen, waarvan er sommige reeds in dauwig morgenlicht schenen. Tamalone zette zich aan het werk om vuur te maken en terwijl hij op zijn knieën over een stapeltje hout boog ontwaarde hij Mevena, die geruischloos bij hem stond. Zij glimlachte toen hij haar aankeek, en knikte.
Ge kunt de plaats altijd herkennen, waar Musquash eet, door het stapeltje mosselschelpen in 't water stroomaf; en soms vindt ge de prent van Mooweesuk die naar de plek is toegeslopen, en als ge ze volgt, zult ge merken waar hij de schelpen gebroken heeft die Musquash had verzameld.
Jo deed ze open en keek er eens in, en toen zij aan de hare kwam, leunde zij met de kin op den rand en staarde afgetrokken op den verwarden rommel, totdat een stapeltje oude leesboeken haar oog trof. Zij haalde ze te voorschijn, keek ze door, en leefde dien prettigen winter bij de vriendelijke mevrouw Kirke nog eens over.
En nadat hij de tweede quitantie ingevuld had, legde hij die bij de eerste, schoof ze toen beide naar Marcel toe en stak zijn hand weer naar het stapeltje geld uit. "U kunt u niet voorstellen, hoe gelegen die som mij op het oogenblik komt," zeide hij; "ik moet een paar rekeningen voor reparaties aan het huis betalen en ik was werkelijk om geld verlegen."
Vier witte mekaar flankeerende schaaltjes, als vreeselijk groote verstijfde rozebladen, om den broodbak heen. Op het eene was grijs onmachinaal roggebrood, een stapeltje van zes dunne sneêtjes, want vader was er dol op; op het tweede en stuk oranje-bruine stroopkoek, met een weeke zwarte korst, van regelmatige ribben oversneden.
Een soort bekroning. »Gemengde vraagstukken". Voor de goeie rekenaars, die geen geleidelijke leiding meer noodig hadden. Die konden aanpakken, telkens wat nieuws. Maar ik had ze uit. Toen zei de meester: »Ja, wat zal ik je nu geven!" En hij snuffelde in zijn kast. Daar had hij zoo'n stapeltje van allerlei. »Hier, probeer dit maar eens."
Eindelijk klonk zijn bel, en Victor kwam zachtjes binnen, een kop thee en een stapeltje brieven op een antiek Sèvres blaadje; hij trok de olijfgroene satijnen gordijnen, blauwig gevoerd, voor de drie hooge vensters open. Meneer heeft goed geslapen van morgen, sprak hij met een glimlach. Hoe laat is het, Victor? vroeg Dorian Gray nog loom. Kwart over eenen, meneer. Wat was het al laat!
Ze keek naar het stapeltje doodbrieven, die, vóor Vere, op de groene tafel vlekten wit-en-zwart. Ze vroeg ernstig, laag: Adressen schrijven? Nog .... ? Ze zag ineens moeder liggen, moeder op het witte bed waar ze gisteren en eergisteren lag, en straks de begrafenis. Ze zeeg op een stoel neder en begon luide te snikken, aldoor jammerend: Moederken! .... mijn moederken! .... waar zijt ge nu?
Want soms, midden in me dagelijksche werk, in 't afdoen van me dagelijksch stapeltje, voel ik 't, met diepe schaamte, mijn ellendig gebukt-gaan, en dan slaat er in-eens 'n dolle drift over me, 'n felwassende woede, 'n hijgende lust om stuk te trappen de lieverig-vergulde tralietjes van 't hok waar 'k in gevangen zit.
Woord Van De Dag