United States or El Salvador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Met niemand kan ik meer omgaan, aan de lieve zon en de boomen en bloemen heb ik niets meer; want bij dag ben ik bijna blind. Alleen 's avonds en 's nachts kan ik goed zien." Hier hield prinses-uil op te vertellen. De ongelukkige veegde met de vleugels de tranen uit hare ronde oogen. Kalif-ooievaar zat eerst eene poos in gedachten.
Toen nu eindelijk de grootvizier zei, dat hij liever zijn leven lang ooievaar wou blijven dan zijne vrouw het verdriet te doen, met nog eene vrouw thuis te komen, zei de Kalif: "Nu, in vredesnaam, laat ik haar dan maar nemen." De arme prinses-uil had al dien tijd in angst gezeten, hoe het gesprek af zou loopen. Nu was ze recht blij met het besluit van den Kalif.
Dan kleurde Kalif, en dan was hij zoo stil als een muisje, want hij zou voor niet nog zooveel voor zijn lief vrouwtje woord willen hebben, wat hij daar van prinses-uil gezegd had. 't Is een meisje, en ze heet Nellie. Ze heeft een' vader en eene moeder en broertjes en zusjes. Die zitten allemaal gezellig aan de ontbijttafel.
"En weet je wat," zei ze, "jullie bent op een gelukkig oogenblik hier gekomen; want ik geloof zeker te weten, dat de toovenaars van nacht vergadering houden zullen." 's Avonds laat ging prinses-uil met de beide ooievaars de zaal zoeken, waar de toovenaars altijd bij elkaar kwamen.
"Beste Kalif," zei de uil, "ik hoop het; maar ik ben er nog niet zoo zeker van. Ik ja, ik durf het u haast niet te zeggen ik kan alleen weer mensch worden, als als gij, of de groot-vizier mij wilt trouwen." Daar was het er uit! Arme prinses-uil. 't Had haar zooveel moeite gekost en nu? Zei de Kalif dadelijk: dat is goed!
Ik kan er immers niets van zien. Alles wat ik zie, is een uil, die er als uil nog al aardig uitziet; maar een uil is een uil!" Zoo redeneerden de beiden nog wel een uur lang. De een wou hierom, de ander daarom niet met prinses-uil trouwen.
"Wat was het voor een woord?" vroeg zijn buurman. "O, een moeilijk Latijnsch woord, dat ze niet best onthouden kunnen: Mutabor!" Toen de beide ooievaars dat woord hoorden, waren ze buiten zich zelf van blijdschap. Op hunne hooge pooten liepen ze zoo vlug de duistere gang uit, dat prinses-uil op hare korte pootjes hun haast niet bijhouden kon. Maar Kalif-ooievaar was niet ondankbaar.
Toen hij buiten gekomen was, keek hij dadelijk naar prinses-uil om. "Lieve redster van mijn leven en dat van mijn' vriend," zei hij "ik geef u de verzekering, dat ik u tot vrouw zal nemen en u zoo gelukkig zal maken, als ik kan!" Vol ongeduld wachtten nu de drie dieren het opkomen van de zon af eerder konden ze immers niet weten, waar het oosten was.
Als ze nu weer vergaderen, moeten we gaan luisteren, wie weet, of uwe geschiedenis niet ook verteld wordt en of we dan het woord niet kunnen hooren, dat u vergeten bent." "O, beste prinses!" riep de Kalif, "zeg me, wanneer komt hij en waar is die zaal?" Een oogenblik bedacht prinses-uil zich.
Woord Van De Dag