United States or Madagascar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij slikte, zij voelde zich weêr vreemd in haar hoofd, haar handen vervochtigden, zij streek de blaârtjes zweet wech van de haarzoom op het voorhoofd. Het was net, of er iets bewoog boven haar oogleden, in de tuinmassa van voren, bij rukken van kleur en licht, van links naar rechts.
Het was de gewoonte der belastinggaarders de landvoogden ertoe te brengen hun gewesten uit te plunderen. Deze snuffelde overal met zijn wezel-snuit, en zijn oogleden knipten. Eindelijk steeg men weer terug naar het binnenplein. Ronde bronzen platen midden in het plaveisel bedekten van afstand tot afstand de putten.
Cecile haalde diep adem, onmerkbaar de hand drukkende op den rand van haar corsage, alsof zij iets schikte. Mevrouw Hoze verliet haar, ging eene dame en een heer tegemoet, en Cecile antwoordde vluchtigjes den generaal. Zij was zeer bleek, en meer en meer knipten hare oogleden. Haar blik dorst even door den salon te zoeken.
"'t Is toch een leelijk kind, als je hem zoo ziet," zei ze. "Was hij toch maar doodgegaan, toen hij kwam." Zij raakte met vinger en duim zijn mond aan om dien te sluiten. De slapende jongen keerde zich om, sloeg half de oogleden open zei in zijn slaap: "Moeder." "'t Is toch een ongelukkige, akelige stumperd, en wurm!" Zij trok de rafelende deken wat hooger om zijn schouders.
Netsuke -snijders stellen hem voor in een plechtig, zakvormig gewaad, met een zuur gezicht en oogen zonder oogleden.
Daarna werd zij heel erg bleek en begon geducht over haar heele lichaam te beven, want Jozef klopte op de deur. Heel zachtjes, heel zachtjes zeide zij "binnen!" Met een driftigen stoot deed Jozef de deur open en weêr dadelijk achter zich toe. Hij had geen handschoenen aan. Hij was óok bleek en zijn oogleden sidderden. Hij zag Mathilde strak aan, zonder een woord te zeggen.
Haar horloge tikt ijverig; dat is het eenige geluid in het vertrek. En buiten steekt de wind op, en zachte tikjes tegen de ruiten zeggen haar dat het sneeuwt, droge, korrelige sneeuw. Hare oogleden beginnen nu toch ook zwaar te worden. Wim slaapt nog steeds voort.... Ze is koud. De kachel is uitgegaan, doordat ze vreesde hem door eenig geraas te wekken.
Hij gevoelde, dat zijne welsprekendheid niet toereikende was om haar dit verder te betuigen, en dus besloot hij, schertsend: Wil je een grogje, zus? Dank je.... Ja, een slok uit je glas. Zij wendde zich tot hem, en lachende onder zijn blonde knevels, hief hij het wasemende glas aan hare lippen. Toen zag hij door de half gesloten oogleden een traan glinsteren, dien zij tegenhield.
Ze bewoog de handen zacht in den schoot, wolkjes frischheid zoo opjagend naar boven met haar rooden, zacht wiegenden waaier, en kleintjes lachte haar mooie mond, terwijl ze verwonderd keek onder de loome oogleden vandaan naar den grappig doenden Frasquetito.
"Vader kan Helle toch wel hooren," hoorde zij hem zeggen, voordat de kleine, zware oogleden eindelijk toevielen. Nadat zij zich overtuigd had, dat hij vast sliep, stond zij op en toen vielen haar oogen op het spaarboekje, dat op den lessenaar lag. "Aan Helle" stond er buiten op, en zij zag, dat het gedateerd was den dag, waarop zij hem voor het eerst over het kind gesproken had.
Woord Van De Dag