United States or Uganda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Over de kleintjes ontfermde zich een hartelijk vriend, ze aldus behoedende tegen de besmetting van den epidemischen hoest, waardoor Wim is aangetast. Iederen dag, klokke halfzes, komen ze voorbijwandelen en haar verkwikken door dien aanblik. De groote tafel, zij zelf en Wim's ledekantje, 't is alles in schemer gehuld.... Wat is het stil!
Hans had naar de laatste woorden geluisterd, en wierp 'n notedop door de kamer: "Subjectief, volkomen subjectief, beste kerel.... Natuurlijk, 'n objectieve meening is 'n contradictio in terminis, zei Hegel;.... maar laat Wim de Veer z'n opinie eens over onze fuiven zeggen. Die danst al van louter pret, als hij nog geen druppel op heeft.
Dat is toch niet lief van je," tracht ik te overreden. "Hie hat daorveur moete oppassen... Jaop had se bèter in de haande motte draoge... 't Bosch leet er vol van. Hie kan aandere haole, as wie strakkies verom gaon," paedagogiseert Wim wijselijk. Heeft Moeder je dan voor dezen eenen keer niet het kopje opnieuw gevuld, op je belofte, dat je voortaan voorzichtiger zoudt zijn?"
Nauwelijks was ik de kamer uit of Wim sloop naar het mandje, nam een hap uit een appel en verborg den appel daarna netjes onder de andere. Een poosje later, het verteluurtje van elken morgen, kwam Wim als gewoonlijk op mijn schoot zitten. Hij sloeg zijn armpjes knusjes om mijn hals, om als het ware, het verhaaltje uit mijn oogen te lezen. Ik was kort geleden begonnen met hem fabels te vertellen.
Toen ze bij het naar huis gaan langs den vijver liepen, had Jacob, zijn voor hem te zwaren pet, laten vallen en de vruchten in werkelijken zin van zijn moeizamen arbeid waren jammerlijk verdronken. Ik poogde Jacob te troosten, maar zijn verdriet bleek te groot. Daarom verzocht ik Wim vriendelijk wat van zijn kastanjes aan het broertje af te staan. Wim weigert koppig. "Waarom dan niet, ventje?
Han en ik zullen altijd met alles meedoen." "'n Tijdschrift," bedacht Hoefman, "voor wetenschap en kunst." "En daarin al jouw verzen als kunst," plaagde Wim, "we hebben je in de gaten hoor, mannetje." "Nou maar 't is waar," vond Frieda, "dat 'n tijdschrift verstandiger dan 'n kostschool zou zijn.
En het overige laat ik aan God over. Ik had geen rust, Gerrit, vóor ik het je had geschreven, het is mij nu of er een pak van mijn hart is. Want ik weet, manlief, dat gij zelfs in nood en dood, alles voor mij en de kinderen doen zult. En daarmeê, goeden nacht! Nog eens, Wim en Chrisje zijn wèl, en ik zal mij opbeuren, tot je weer komt, wees daar gerust op. Het zal immers niet lang meer duren?
Boven vond zij in de kinderkamer hunne eenige meid, een jonge deern van zestien jaar, met een vuil schort en ponyhaar, bezig de bedden op te maken, terwijl Dora met de beide jongens, Wim en Fritsje, in het andere vertrek aan het spelen was met eene groote bouwdoos, een geschenk van grootpa, den heer Van Tholen.
Ik zag den vijfjarigen Wim, met den twee en een halfjarigen Jacob aan de hand, die naderbij kwamen. Wim bekommerde zich heelemaal niet om het hartsverdriet van het lieve broertje. Hij floot er een deuntje bij. Bij ondervraging verneem ik, dat ze samen een paar uur kastanjes geraapt hadden. Jacob had de zijne in zijn petje geborgen.
Go had zich hartelijk naar De Veer overgebogen; haar oogen waren diep donkerblauw in haar warm gezicht: "Laat je eens bij ons op de club introduceeren, Wim," zei ze vertrouwelijk, "dan zul-je 's zien, dat van gezamenlijk fuiven zoo gauw nog niets komen zal; we zijn daar zoo ernstig, zoo wijs...."
Woord Van De Dag