United States or Japan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Zie, Erving, hoe Marie het meisje liefkoost," zeide zij lachend; "zij heeft haar altijd vertroeteld, maar in den laatsten tijd is het veel erger geworden, en sedert een paar dagen, nu Lise wat bleek ziet, draagt zij haar letterlijk op de handen."
Hij is knap en verdient achting; hij bemint haar en is van een goede familie; zijn vader schrijft mij, dat zij het meisje op de handen zullen dragen is dat niet alles, wat zij verlangen kan? Maar daar steekt iets anders achter, dat laat ik mij niet uit het hoofd praten." "Maar ik vraag u, Erving, wat zou dat dan kunnen zijn?"
Eens zag hij Liesje stijf en zóó treurig aan, dat zij de lepel weglegde en vroeg: "Vader, wat is u overkomen?" en "Erving, is u iets onaangenaams bejegend?" vroeg ook zijne vrouw. "Wel beware, neen!" antwoordde hij vroolijk, alsof er niets bij hem gaande was. Dadelijk toen de maaltijd geëindigd was, volgde hij zijne vrouw in de huiskamer.
De heer Erving was boven in het kantoor; onwillekeurig sloeg hij zijne blikken in het rond; het was een gezellig vertrek, met donkere tapijten, groene meubels en gordijnen; op een groote schrijftafel stond een portret; het was eene photographie van Liesje uit hare kinderjaren; het lieve gezichtje zag er recht schalksch uit.
"Gij zijt verbaasd, grootmama, dat is natuurlijk ik verwonderde mij nog van morgen vroeg, dat gij zelve niet op de gedachte gekomen waart; nu merk ik trouwens, dat gij aan niets minder kondt denken, dan aan een huwelijk tusschen mij en Liesje Erving." "Ik geloof, dat gij gek zijt, Army!" "Hoe dat zoo?
Dezen morgen had zij hem nog langen tijd nagezien, toen hij reeds vroeg met Erving, het geweer over den schouder, op de jacht gegaan was; zij had daarbij zeer goed bemerkt, hoe hij een verstolen blik wierp naar de vensters, waarachter Liesje nog rustig sliep, en gedacht: "Als zij hem nu zoo reus zag, knapper kan toch niemand er uitzien."
Erving had ze dezen morgen genoemd, toen hij van de voornaamste reden zijner weigering sprak; God weet, wat er is voorgevallen; hij was zeer voorzichtig in zijne uitdrukkingen geweest, maar er is toch niets meer aan te doen!
"Vaarwel, Nelly," fluisterde Liesje, terwijl zij haar een kus op de wang drukte; zij boog voor de aanwezenden en verliet het vertrek; zij vloog letterlijk de gang door en het voorplein over. In de linden-allée stond zij plotseling voor Army. "Juffer Erving " zij zag naar hem op; zijn gelaat stond ernstig. "Juffer Erving " herhaalde hij, "hebt gij gehoord, wat in onze huiskamer gesproken werd?"
De aangesprokene trok de schouders op, terwijl zij den ouden heer meewarig aanzag en trad naar het venster. "Nu, dan zal ik mijzelf moeten voorstellen; overste Derenberg!" zeide hij vriendelijk. "Dit is mijne vriendin, oom, Liesje Erving," voleindigde Nelly de voorstelling. Het jonge meisje maakte een lichte buiging. "Erving?" herhaalde de oude heer vragend.
In de huiskamer liep Erving driftig heen en weer. Zijne vrouw had roodgeschreide oogen en bad: "Als zij hem toch niet liefheeft, Erving?" "Mina, men kan met eene vrouw niet verstandig over zoo iets spreken," zeide hij, voor haar staan blijvende. "Zie den jongen aan!
Woord Van De Dag