United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vóór Diks huis was aan den oever eene houten stoep getimmerd, waarvan Moeder gebruik maakte, als zij wat te spoelen of te wasschen had. Dik zag nu, dat eene groote waschtobbe met een touwtje aan die stoep vastgemaakt was en in het water dreef. Waartoe dat diende, begreep hij niet, maar hij zag wel, dat het de tobbe van zijne moeder was.
Hij vermaakte zich kostelijk, en misschien zou hij ten slotte nog wel het schoolplein af en het dorp ingewandeld zijn, indien de juffrouw niet toevallig door het raam gekeken en den kleinen deugniet bemerkt had. Zij stoof naar buiten en trok hem aan den arm de school binnen, waar de overige kinderen niet weinig pret hadden met Diks nieuwe pak. Wat was de juffrouw boos!
Soms zelfs wij zagen het niet worden heele stukken van een lijk onverteerd door den stroom meegevoerd. Toen wij onze oogen afwendden van dit weinig verkwikkelijk schouwspel en ze een oogenblik richtten naar den anderen oever van de rivier, zagen wij een troep gieren zich te goed doen aan iets groots en diks, dat in het midden van 't water dreef.
Hij zette zijne beide beenen tegen den muur, en trok met geweld aan Diks broekspijpen, die nog altijd bijzonder wijd waren. "Laat me eventjes los, jongens," fluisterde Dik, die een nieuwen inval kreeg, en niet zoodra had hij zijne handen vrij, of hij maakte met groote behendigheid de draagbanden los, waaraan zijne broek was bevestigd. "Trekt nu!" zei hij, zijne handen uitstekende.
Doch al zijn zoeken was vruchteloos; niemand had den vermiste ontmoet, en Diks vrees, dat zijn vader onder dien puinhoop bedolven zou zijn, werd met elk oogenblik grooter en kreeg meer schijn van zekerheid. Daar kwam ook zijne moeder aanloopen. Ook zij zag bleek en keek angstig rond.
Zij namen weder plaats op het krat en reden het erf af. Tot Diks verbazing sloeg de molenaar echter den weg in naar huis, wat hij niet verwacht had. Hij legde zijne hand op den schouder van Van Dijk, en zeide: "U gaat naar huis terug, en..." "Ja, dat weet ik wel. Wat zou dat? Huup paarden!" "Dan scheiden hier onze wegen, want..." "Niet waar. Huup paarden!" "Ja wel, ik moet naar de stad, om..."
En schreeuwen, schreeuwen dat het kind deed, neen maar, 't ging Diks verwachting verre te boven. Ook grootmoeder en grootvader keken het wichtje met verwondering aan, want zoo dun en mager hadden zij nog nooit een kind gezien. Dik sloeg van verbazing de handen ineen, en riep uit: "Neen maar, wat een wonderlijk mager kind is dat! 't Is veel te dun!"
Ze kleedde zich haastig aan en vertrok. Onderweg kwam ze Diks vader tegen, en ze besloot, hem eens goed te vertellen, hoe ondeugend zijn zoontje was. "Trom, ik wil u wel eens eventjes spreken." "Zoo juffrouw, ziet u, dat kan, en dat doet het."
Dat geschiedde, en wel met het zotte gevolg, dat Flipsen met Diks broek in de hand achterover tegen den muur bonsde, en Dik zonder broek naar buiten gleed. "Hoera!" riep hij. "Nu zit de oude rat zelf in de val!" Vlug liep hij naar de deur, en vóór Flipsen zich nog goed van den schrik hersteld had, trok Dik de deur op slot, en maakte zich met zijne trouwe helpers uit de voeten.
Nog half boos féliciteerde ze Diks moeder met den verjaardag van haar zoontje, maar weldra vergat zij hare boosheid geheel onder het genot van een glaasje anisette. Dik bleef buiten rondplassen. Hij zag er ontoonbaar uit, maar vermaakte zich onuitsprekelijk. Hij had een stok gevonden en zat er nu mede in het water te slaan, dat de droppels in het rond vlogen. De modder zat hem tot in de haren.
Woord Van De Dag