United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !
Του στρατού και του στόλου των Ελλήνων συναθροισθέντος παρά την Αυλίδα εν τω πορθμώ του Ευρίπου, όπως εκείθεν ομού, υπό την αρχιστρατηγίαν του Αγαμέμνονος, εκπλεύση κατά της Τροίας προς εκδίκησιν της υπό του Πάριδος αρπαγής της Ελένης, νηνεμία διαρκής παρεκώλυε τον απόπλουν αυτού.
Αλλά τοιαύτη υπήρξεν η φρίκη της ωραίας νεάνιδος και τοσαύτη η σεμνότης της, ώστε πριν ή μολυνθή υπό του άρπαγος, την δεκάτην ημέραν της αρπαγής της, απεβίωσε. Τοσούτον δ' έρωτα προς αυτήν έσχεν ο τύραννος, ώστε και μετά την αποβίωσίν της, διετήρησεν εξιδιασμένην εύνοιαν προς τους συγγενείς της. Ιδού και το δημώδες περί αυτής άσμα: Μέσα 'ς το κάστρο, 'ς τα ψηλά σεράγια του Βεζύρη.
Αφού η Πομπωνία Γραικίνα και η Λίγεια είνε χριστιαναί, σημαίνει ότι οι χριστιανοί δεν είνε κακοποιοί, εν τούτοις απέδειξαν διά της αρπαγής της Λιγείας, ότι δεν παίζουν, όταν πρόκειται περί μικράς τίνος αμνάδος εκ της ποίμνης των. Όταν ίδης την αγαπητήν σου, ηξεύρω ότι θα θελήσης να την αρπάσης εν ακαρεί.
Δεν πρόκειται περί παθολογικής διαστροφής της ψυχής, αλλά περί υπερτροφίας του ενστίκτου της αρπαγής, το οποίον δεν κατεπολέμησε καταλλήλως η ανατροφή. Οι άνθρωποι ούτοι υπ' αυτήν την έποψιν ευρίσκονται ακόμη εις ην κατάστασιν τα νήπια, τα οποία εκτείνουν επί πάντα χείρα αρπακτικήν. Όλα δικά μου. Το ζωικόν ένστικτον κυριαρχεί εν αυτοίς.
Και έν κύμα πελώριον, φουσκωμένον, εωσφορικόν, πλαταγίζον, ογκούμενον, ως να είχεν εισέλθει κ' εκρύπτετο έσω αυτού το δαιμόνιον του μίσους, φαντάζον οιονεί υγρόν κήτος, προτείνον αφρούς αντί οδόντων λευκών, συνέλαβεν ως διά πελωρίας αρπάγης από την πρύμνην και από την πρώραν, από την τρόπιν και από τας δύο πλευράς, το μικρόν σκάφος και φέρον το έρριψεν επί του βράχου, όπου μετά φοβερού ροίβδου και πολυκτύπου πλαταγισμού ο ασθενής φλοιός κατασυνετρίβη διά να πέση πάλιν εις τεμάχια εις τα πολλά μικρά κύματα, εις ά διελύθη εν ακαρεί το έν, το μέγα, τα οποία μετά φλοίσβου θωπευτικού εδέχθησαν την βοράν των.
Βασίζονται επί της Ιστορικής παραδόσεως και εξυμνούν την αρετήν και το φιλόξενον των Ελλήνων. Αι Δαναΐδες εξ Αιγύπτου φεύγουσαι τον διά βίας γάμον φιλοξενούνται και προστατεύονται υπό των Αργείων, λυτρούνται δε από τολμηθείσης αρπαγής. Υπέροχος, και παρά τοις αρχαίοις δε θαυμαστός, είνε ο λυρισμός του έργου. Δρ. 1.50
Την είδε κύπτουσαν επί της κλίνης του, ενδεδυμένην ως δούλην ωραίαν, ως θεάν επουράνιον: Οι οφθαλμοί του εστράφησαν ακουσίως προς το λάβαρον και προς τον μικρόν εκείνον σταυρόν, τον οποίον του είχε δώσει όταν τον εγκατέλιπε. Θα ανταμείψη λοιπόν πάντα ταύτα διά νέας αρπαγής; Και ησθάνθη αιφνιδίως ότι δεν ήρκει να την έχη πλησίον του.
Εγώ λοιπόν και οποιοσδήποτε άλλος Λακεδαιμόνιος θα ελέγαμεν ότι τρίτον επενόησε το κυνήγιον. Τέταρτον δε ή πέμπτον αν ημπορούμεν να αναφέρωμεν, ας δοκιμάσωμεν. Λοιπόν ακόμη καλώς τέταρτον θα εδοκίμαζα εγώ να ειπώ την αντοχήν εις τους πόνους η οποία συνηθίζεται εις τα μέρη μας και εις τας συμπλοκάς με τας χείρας μεταξύ των και εις μερικά είδη αρπαγής τα οποία γίνονται με πολλά ξυλοκοπήματα.
Ως βλήματα δε μετεχειρίζοντο και έρριπτον κατ' αλλήλων όστρεα έχοντα μέγεθος αμάξης και σπόγγους μεγέθους στρέμματος. Αρχηγόν είχον οι μεν τον Αιολοκένταυρον, οι δε τον Θαλασσοπότην. Φαίνεται δε ότι η μάχη έγινεν εξ αιτίας μιας αρπαγής• ελέγετο ότι ο θαλασσοπότης ήρπασε πολλά κοπάδια δελφίνων του Αιολοκενταύρου.
Κατά την γνώμην των Περσών, η αρπαγή γυναικών είναι άδικον πράγμα, η σπουδή προς εκδίκησιν της αρπαγής, ανόητον, η δε παντελής αδιαφορία προς τας τοιαύτας αρπαγάς, φρονιμώτατον, διότι ήτο φανερόν ότι εάν αι γυναίκες εκείναι δεν ήθελον, ποτέ δεν ηρπάζοντο.
Λέξη Της Ημέρας