United States or Kuwait ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ja, niegdyś matka, pamiętna na Boga, Wzięłam sierotę, choć sama uboga; Podjęłam troski, lecz była ich godna, Wyrosła zdrowa, pracowna, urodna. Obiedwie teraz pracujem na siebie, W jednych żyjemy troskach i potrzebie, Pracą łagodząc ubóstwo uporne, W cudzej zagrodzie siedzimy komorne, Bez skiby ziemi. Jałówka, dwie krówek, Kilka owieczek cały nasz dochówek.
Odkąd świat światem Bóg przysięgania postanowił, a tych co krzywoprzysięgają ciężko karze. A jeszcze przysięganie sierocie? woła tryumfująco Kazimierzowa sierotę ukrzywdzić, to jak obrus z ołtarza ściągnąć! Wymowa jej i łzy kapiące po twarzy podbijają powoli wszystkich.
Kazimierzowa znów głos zabiera: Stała nam się krzywda ciężka, bo oto tę sierotę, co tu stoi, ten dzisiejszy pan młody sposponował, cnotę jej wydarł, żenić się przyrzekał i oto teraz z pędrakiem porzucił jak psa na rozstaju!... W tłumie zaszemrano i uciszono się nagle. Jakieś zimno smutku i kobiecej niedoli powiało nagle nad głowami obecnych.
Ojcowie moi już królują w niebie, Wyście sierotę przyjęli do siebie, Nie żałowali ni trosków ni chleba, Uczyli pracy i bojaźni nieba; Dziś jedynaczkę córkę w swojej chacie Dla mnie w zamęźcie i z wianem chowacie. Jeszcze mówicie byłem dzieckiem małem, Gdy ją w tych kątach sobie kołysałem.