Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Terwijl ik deze eerwaardige boomen aanzag, kwam onwillekeurig de gedachte in mij op aan hetgeen zij zouden kunnen verhalen, ware hun, als den eik in Tennyson's gedicht, de gave der waarneming en der spraak geschonken.
In de Engelsche letterkunde vinden wij in de 19e eeuw de geschiedenis van Tristan en Isolde terug onder Tennyson's Koningsidyllen. De wijze, waarop hij het schoone gegeven behandelt, doet den smaak en het letterkundig gevoel van den dichter geen eer aan.
Zooals hierboven reeds vermeld werd, vinden wij eene wedergave van het Graal-verhaal uit de "Quête" in Thomas Malory's "Morte d' Arthur". Ook hier is de held Galahad, evenals in Tennyson's Koningsidylle "The holy Grail", waarvoor de dichter Malory's werk als bron heeft gebruikt.
In de volgende bladzijden vindt men het verhaal van den proeftijd van prins Gareth weergegeven, zooals het in de Morte d'Arthur beschreven staat, eenige onbelangrijke bekortingen daargelaten. De vóórgeschiedenis van den jongen held en de naam zijner bruid zijn ontleend aan Tennyson's gedicht. "Let be my name, until I make my name".
Ten slotte vinden wij in de moderne Engelsche literatuur twee gedichten, welke onze sage tot onderwerp hebben. In 1885 verscheen in den dichtbundel "Tiresias and other Poems", een gedicht, dat onder den titel "Balin and Balan" aan den kring van Tennyson's Koningsidyllen werd toegevoegd.
M. W. Maccallum in zijn werk, getiteld: "Tennyson's Idylls of the King and Arthurian Story from the XVIth Century", Glasgow, 1894, vindt er eene verklaring voor. De ridderschap, zoo zegt hij, trachtte eene overbrugging te vinden voor de tegenovergestelde machten in de Middeleeuwen: de kerkelijk-godsdienstige denkbeelden der geestelijkheid en het ruwe leven der leeken.
De geschiedenis wordt hier weergegeven, zooals wij haar vinden in het Mabinogion-verhaal, alleen het laatste avontuur: "de Vreugde van het Slot", ontbreekt; in Tennyson's gedicht keeren Erec en Enide na het gebeurde in het kasteel van Limors zonder verder oponthoud naar het hof van koning Arthur terug.
Toen, in zijn koninklijke dicht, schalde Shakespeare hun dood uit met de klaroen der eeuwen, En heeft Tennyson's liefelijk, droevig rijm den lijkzang gezongen. Maar hoe? Weet ik niet langer hoe 't behoort? Laat ons juichen dat Europa tot ons komt! En in het altijd en eeuwig der toekomst zijt beiden mijne lieve zusters, oude en nieuwe wereld. Vrees niet, Muze!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek