United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
Van La Malène tot Pas de Soucy vloeit de Tarn door de indrukwekkendste, meest grootsche passages. Wij voeren om de hooge rots De Montesquieu heen, een zonderling afgerafelde en verweerde steenmassa. Op een soort plateau op den top staan nog enkele overblijfselen van een uit de 12de eeuw dagteekenend slot, gebouwd als een arendsnest bijna 300 M. recht boven den Tarn.
Tijdens de revolutie, in 1793, ging La Malène in de vlammen op en vluchtte de oude 70-jarige blinde weduwe, geholpen door een herder en een vertrouwden bediende, naar de ruïne en verborg zich in de grot, die toen nog van uit de ruïne te bereiken was. De herder bracht haar maandenlang, ondanks den moeilijken, gevaarvollen weg, dagelijks het noodige eten.
Toen wij La Malène verlieten en verder voeren, heb ik dan ook zitten piekeren over de vraagpunten, wat beter voor den mensch is, een mooi panorama of een flinke lunch, en of men natuurschoon volkomener geniet met een leege dan wel met een volle maag. Ik voor mij prefereer een volle maag; dichters en schilders misschien niet?
Eeuwen lang is het reeds verlaten. De heeren De Montesquieu du Tarn verlieten het tegen het begin der 16de eeuw, om een nieuw kasteel te stichten in La Malène. De bootsman wees ons een grot, welker ingang iets lager dan de ruïne zichtbaar is en die in verbinding stond met het kasteel. Hij vertelde daarna de geschiedenis van de laatste barones De Montesquieu du Tarn.