ζαμάνια

Ενημερώθηκε: 8 Μαΐου 2025

Εκ των Τούρκων είνε αληθές ότι πολλοί ήγον διηνεκή αργίαν και διήρχοντο την μεν ημέραν παίζοντες δάμαν και τάβλι, την δ' εσπέραν καθήμενοι σταυροπόδι επί των σανιδένιων καναπέδων των καφενείων, καπνίζοντες και διηγούμενοι συμβάντα του πολέμου ή από τα «καλά ζαμάνια», ως απεκάλουν την προ του 21 εποχήν, τερπόμενοι με αισχρά πολλάκις ανέκδοτα ή τερατώδη μυθολογήματα, οποία η ιστορία του ιατρού Λουκμάν, Φάουστ μωαμεθανού, όστις δεν εθεράπευε μόνον, αλλά και κατεσκεύαζεν ανθρώπους.

Ioannis Kondylakis - Ο Πατούχας

— Ουφ! κύτταξε! υπεκρίθη η πολυπράγμων Φουλίτσα, άλλο ήθελα να πω, και άλλο είπα. Νά, λέει, παίρνεις τον κυρ-Δμάκη, τον δεκατιστή. — Να σ' πω, Φουλίτσα, απήντησε μετά τινος αορίστου υπερηφανείας η Αχτίτσα, ανύποπτος. Να πούμε και την μαύρ' αλήθεια. Το Ματώ μ' είναι ώμορφο. Πολλοί μου το γυρεύουν. Το ξέρει όλος ο κόσμος, θαρρώ. Τον κυρ- Δμάκη τον γνωρίζω τώρα χρόνια και ζαμάνια.

Alexandros Moraitides - Διηγήματα, Τόμος Γ