United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !


Bagama,t, ang lagui niyang naririnig ay man~ga salitang pauang masasaquit, na nababagot sa lalong matipid at payapang pusong marunong magtiis. Bagaman aayao gumanti nang pala sa mabuting loob niya at calin~ga, ay minamahal di,t, ang caniyang uica: ito ay palad co loob nang Maygaua.

Ang ama. Hindi n~ga ibang bagay, at cung mayroon cayong sucat pasalamatan sa aquin balang arao, ay itong paghihirati co sa ínyo na cayo,y, matutong magtiis, cundi ninyo quinacamtan ang totoo ninyong pinagnanasaan.

Datapoua,t, hindi inibig na sabihin sa inyo ang bagay na ito, cahit aco,y, inaamoamò ninyo; baga ma,t, nagcacailan~gan naman aco na magpiguil nang sariling calooban sa pagcacait sa inyo nang anomang bagay. Hindi quinuculang aco nang mabuting calooban sa pagbibigay lugod sa inyo: cung gayo,y, ¿anong dahil nito, Luisa? Si Luisa. Sa pagca,t, quinacailan~gan namin ang cami,y, matutong magtiis.

Tulad niya ay isang bulaklak na nalalanta. Wala na at waring natapos na sa kanya ang lahat at lahat. Magtiis ng hirap at magtiis ng bagabag ang kanyang naging palad. Ngayon, maminsanminsan lamang niyang bigkasin kung nagiisa ay ang ngalan ng kanyang irog na lumimot. ¡Ay! Leoning! Dahil lamang sa sumpa mong nilimot minsan man lamang malasin mo ang palad ko!

Kay saklap ng gunitain! Iyan ang naging palad ng ating binata...! Magtiis ng hirap, magbata ng mga dalamhati. Kaya sa pagkasubasob ng mukha niya sa mesang sulatan ay sarisaring gunita ang nagsasalinbayan sa kanyang guniguni; mga gunitang parang pawang kasawian ng kanyang palad dahil sa sumpang nilimot. Kulang palad na binata!

Nilimot ng kanyang kasintahan, nilimot ni Leoning, na, ngayon ang kanyang naging palad, oh! ang kanyang naging palad ay naritong magtiis ng hirap, siklutin ng bagabag, tulad ng bulaklak na nalalanta, tulad ng liriong natutuyo, kumukupas ang dating kasariwaan, nalalaing ba wari. Dahil sa sumpa mong nilimot Leoning! Dahil sa sumpa mong nilimot oh!

Datapwa't hindi naglaon ang aking kasayahan. Kami'y lumipat sa bukid dahil sa damdam ng aking ama at noon na na nagsimula ang pagkaulila ko sa lahat ng bagay at ang pagdama ko ng tunay na lagim sa buhay. Naroon na'y ano pa ang gagawin kungdi ang magtiis! At nagtiis nga ako.

¡Ang mabaít cong si Crispin! ¡pagbintan~gán ang mabaít cong si Crispin! ¡Dahiláng tayó'y dukhâ, at ang m~ga dukháng gáya natin ay dapat magtiís n~g lahát! ang ibinulòng ni Sisa, na tinitingnan n~g m~ga matáng punô n~g lúh

Irog kong asawa kabiyak nang dibdib mangyaring dinguin mo ang ipagsusulit kung ako ay tunay iyong ini-ibig sa araw na ito huag kang umalis. Vico. Hindi mangyayari; asawa kong sinta ang lakad kong ito'y iyong maantala na sa pagbalik ko ay nakahanda na akong humiwalay sa aking kasamá. Sa gayon ay paalam. Soledad. Huag mo akong iwan. Vico. Magtiis asawa ko. Soledad.

¡¡Magtiis tayong lahat!! ang sigaw n~g lalong marami. Salamat, m~ga kapatid: ang patuloy pa ni Mauro Kung gayon mula sa araw na ito, buhat sa m~ga sandaling ito, ang sandata nating m~ga manggagawa na dili iba't ang aklasan, ay gagamitin, upang huwag na muling isalong kundi kung tamuhin na ang ganap na tagumpay. ¡Magpakatatag tayong lahat! At huwag nawang samakanino man sa atin ang pagtataksil.