United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !


Kung akó'y mayama't sagana sa pilak tatanuran siyá sa baníg n~g hirap, hanggáng sa sumilang n~g lubháng hinahon ang unang bulaklák n~g aming pagsintáng dalisay at wagás.... ¡Ay, Tuníng kong irog, di ko kasalanan na sa iyóng dusa'y di ka madamayan; ang karukhaan ko, ang dapat sisihi't dapat managutan at oh, anóng sakláp, dustáng kapalaran ...»

At, ang binata ay waring nawalan ng diwa, hindi niya akalain na mababasa niya ang gayong balita. Kay sungit na palad nga naman ng kanya ngayon! Diyata at wala na nga ang lahat? Totoo nga pala ang mga balitang yaong kanyang nangarinig. Makikipagisang puso si Leonora. Kay pait na dilidilihin ng mga balitang ito! Kay saklap nga naman, wala na, wala na siyang pagasa, sadyang natapos na ang lahat.

Kay saklap ng gunitain! Iyan ang naging palad ng ating binata...! Magtiis ng hirap, magbata ng mga dalamhati. Kaya sa pagkasubasob ng mukha niya sa mesang sulatan ay sarisaring gunita ang nagsasalinbayan sa kanyang guniguni; mga gunitang parang pawang kasawian ng kanyang palad dahil sa sumpang nilimot. Kulang palad na binata!

At walang waring nagugunita si Eduardo kundi ang malulungkot na kapalaran ng kanyang palad. Waring isang libingang sakdal saklap ang kumuwakaway sa kanyang palad! Oh! kay saklap na dilidilihin ng lahat.

Subali't parang niwalang ano man na lamang niya. Ang hawak na pahayagan ay ipinatong sa ibabaw ng kanyang mesa at sa masidhing paghihimutok ng kanyang damdamin ay napasubasob na lamang ang kanyang mukhang mistulang larawan ng pighati. Wala na siyang pagasa! Kay saklap na kapalaran!

"Kay saklap lasapin n~g m~ga panahong itong idinudulot n~g katalagahan" ang madalas masabi sa sarile pagkatapos n~g m~ga ilang patak na luha.

Eduardo, hindi na, ako si Leoning, hindi na, na dating malaya, hindi na, mangyayaring tawagin pang ako ay dalaga: May asawa na at na sa ibang kandungan na siya kong susundin. Kay pait ng lahat . Oo, Eduardo kay saklap ng lahat nang ito para sa akin! At, wala na nga, hindi na ako dalaga, kundi isang babaing may kabyak na ng puso at hindi na sarili . ¡Ay!

Ano kaya ang sasabihin kung mamalayan ng madla? Ano ang sasabihin sa kanya? Walang ulo, walang dangal at niluko ng asawa. Oh! pagkasamasama! Wala nang nakapagbibigay lumo sa kanyang katawan kundi ang mga suliraning ito. Diyata at ipagtatapat niya sa harap ng hukuman na gayo't ganito ang nangyari? Kay saklap na sabihin at nakahihiyang totoo! Ang kanyang asawa'y nagsukab! Kay samang pakinggan!

Ang m~ga huling pan~gun~gusap na ito ni Serafina ay parang m~ga palasong tumímo sa puso n~g dalawa; hindi nan~gakakibo at mandin ay nan~gatubigan sa pagkakaupo. Hindi nila inaantabayanang marinig sa asawa ni Mauro ang gayong m~ga pan~gun~gusap; m~ga pangungusap na labis n~g sakláp at paít.

N~guni't ¡anong saklap sa puso ko't buhay ang kataasan mo kung iyaagapay sa piling ni Osong! ¡masarap pang ako ay magpatiwakal! ¡oh, Tuning! ¡oh, Tuningat siya'y papanaw. Pinigil n~g bunso: «Amang pinopoon, ako'y kaayon mo sa dakilang layon, at isinusumpang lilimutin ko na ang han~gal na Osong at ako'y dalaga na naman sa n~gayon ...»