United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
De matrozen schoten toe en grepen de gevangenen aan, om hen volgens de gewoonte dier tijden de voeten te spoelen, dit is, over boord te werpen. Maar nu had er bij den trotschen Spanjaard een algeheele omkeering plaats. Hij wierp zich voor Michiel neder en smeekte hem om lijfsbehoud. Dat was 't alleen, wat de ronde Zeeuw had bedoeld, en hij schonk allen het leven.
"Ik weet niet, welk een wonderman Mijnheer De Witt is; maar op mijn woord als Zeeuw kan ik U verzekeren, dat Zijne Edelheid geen zweem van zeeziekte gehad heeft. En wij hadden nog al wat boos weer." "Ich denke," zeide de graaf Van Solms, "dat Zijne Edelheid den kop te vol sjaatsaffaires heeft, om an den magen te denken en dass doerch het sjommelen van het schiff kein invloess op hem heeft."
Zwijg, domoor, beet de ander hem toe, nog zachter sprekend, opdat de Heilige Christoffel het niet hooren zou; denkt gij dat ik het meen? Een vetkaars zal hij hebben, meer niet; zoo ik maar eenmaal weder aan den wal ben. De botterik! Dat was zeker een Hollander? Neen, maar het was een Zeeuw."
In Zeeland is de vroegere kuitbroek nagenoeg verdwenen: voorheen droeg men ook zilveren gespen op de knie en op de schoenen. Aan het bovenlijf draagt de Zeeuw een gekleurden borstrok met twee rijen zilveren knoopen, aan den hals gesloten door twee gouden knoopen. Ook bleven bewaard twee of vier zilveren broekplaten, die men broekstrikken noemt.
"De Busaco," merkt de Engelschman op, terwijl hij aan de deur blijft stilstaan, "ziet gij ginds dien Zeeuw?" "Ja." "Wilt gij een klein sommetje verdienen, als schadeloosstelling voor uw achterstallige soldij?" "Santos! Wat graag!" "Roep dan een paar soldaten en neem hem gevangen. Hij woont in de weerspannige gewesten, te Vlissingen. Ik geloof dat de Raad van Beroerten op hem loert."
Een Zeeuw rukte een nog ademenden Spanjaard het hart uit het lijf; hij beet er in, en wierp het daarna eenen hond voor met den verachtelijken uitroep: "Het is te bitter!" De Landscheiding werd op meer dan ééne plaats doorgestoken, zoodat de vloot door de gemaakte openingen heenzeilen kon.
Guy let hier echter weinig op. Hij is geheel oog en oor om te ontdekken, of de Zeeuw hen volgt.
Gelijkt de Zeeuw op den echten stam-Fries in karakter, toch valt niet te ontkennen, dat zich in de bewoners der delta-eilanden andere elementen hebben opgelost, vooral in den oudsten tijd.
»Ja wel! maor dat is eel wot aors,« valt een Zeeuw in. »En waor is et, 'k eb zelvers de vlag op het Paleis van Justitie ezien.« Jan en Louis begrepen, dat het wachten op het eerste schot heel lang kon duren en gingen daarom verder. »Louis! niet meer naar de nieuwe stad; naar 't Leidsche plein en de Kalverstraat.«
"Onze Luitenant-admiraal heeft toch voor een gemakkelijke trap gezorgd," antwoordde de Prins lachende, terwijl hij reeds den voet op het dek zette. "Aha! daar is Zijne Edelheid. Mijn hartelijken groet, Heer Luitenant-admiraal!" "Mijn welkomsgroet zij Uwer Hoogheid toegebracht," zeide de ronde Zeeuw, terwijl hij den hoed afnam.
Woord Van De Dag