United States or Dominica ? Vote for the TOP Country of the Week !
"We nemen dan Dingo mede," hernam de leerling. "Hij zou ons op onzen tocht nuttig kunnen zijn." Toen Dingo zijn naam hoorde noemen, vertoonde hij zich aan den ingang der grot en scheen door een zacht geblaf de plannen van Dick Sand goed te keuren. Sedert de leerling dit voorstel gedaan had, bleef Mevr. Weldon in gedachten verdiept. Met tegenzin dacht zij aan een scheiding, hoe kort dan ook.
Weldon toe dat het land in het gezicht moest zijn, zooals het op dit stuk papier was. En evenwel zou de Pelgrim te midden van dit witte stuk papier, op zijn juiste schaal afgebeeld, kleiner geweest zijn dan het allerkleinste der infusiediertjes!
Weldon verliet het eerst de kerk waar Dick Sand haar uit voorzichtigheid gedwongen had zich den geheelen duur van den storm op te sluiten. Zij kwam eens praten met den leerling, dien een waarlijk bovenmenschelijke geestkracht het vermogen geschonken had zoovele vermoeienissen te weerstaan.
Deze zeer nauwkeurige bijzonderheden werden door Harris medegedeeld, die bijzonder goed op de hoogte van de gewoonten der nandoes bleek. Mevr. Weldon en haar reisgenooten moesten toestemmen dat zij zich vergist hadden. "'t Is bovendien zeer goed mogelijk dat we nog een anderen troep van die struisvogels ontmoeten.
Weldon, "al kunnen we niet anders dan u dankzeggen voor uw edelmoedige hulp, zoo doen we dat althans van ganscher harte. Ja! 't is tijd dat we aankomen!" "Gevoelt u zich bijzonder vermoeid, mevrouw Weldon?" "Aan mij is niets gelegen!" antwoordde Mevr. Weldon, "maar ik merk dat mijn kleine Jack langzamerhand uitgeput raakt! De koorts begint hem tusschenbeide beet te nemen!"
Weldon, "mijnheer Harris belooft het u immers. "Maar dat is 't niet alleen," hernam Jack, "mijn vriend Dick heeft me nog meer beloofd!" "Wat heeft je vriend Dick je dan nog meer beloofd?" vroeg Harris glimlachende. "Vliegenvogeltjes, mijnheer." "En je zult vliegenvogeltjes ook hebben, mijn ventje, maar verder op.... verder!" antwoordde Harris.
Evenwel verloor hij den moed niet. Mevr. Weldon had zeer goed begrepen, wat er in het moedige hart van den leerling omging. "Heb dank, Dick," zeide zij tot hem met vaste stem. "Kapitein Hull is niet meer! Zijn geheele equipage is met hem omgekomen. Het lot van het schip is in uw handen! Dick, je zult het schip met allen die het draagt, redden."
Alhoewel de leerling niet meer loggen kon, had hij door gewoonte genoeg geleerd de vaart van een schip te schatten om zich nagenoeg rekenschap van zijn snelheid te geven. Hij twijfelde dus niet of hij zou binnen zeven dagen land in 't gezicht hebben en deze meening deelde hij aan Mevr. Weldon mede, na haar op de kaart de waarschijnlijke positie te hebben aangetoond.
"O! hoe graag was ik er al!" riep de kleine Jack uit. Het zekerste middel spoedig aan de hacienda van San-Felice te zijn, was zich onderweg niet op te houden. Mevr. Weldon en haar reisgenooten besteedden dus slechts den kortst mogelijken tijd aan den slaap. Het bosch veranderde reeds van gedaante. Hier en daar vertoonden zich reeds open plekken tusschen het minder dichte geboomte.
Na een overtocht dus, langen tijd door windstilte belemmerd, daarna door noord- en zuidwestenwinden begunstigd een overtocht die niet minder dan vier-en-zeventig dagen geduurd had, werd de Pelgrim op het strand geworpen. Evenwel dankten Mevr. Weldon en haar metgezellen de Voorzienigheid, zoodra zij behouden aan land waren.
Woord Van De Dag