United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
O! hemel, wel kunt ge u beroemen uw grootvader tot wanhoop te hebben gebracht!" "Dat is duidelijk," zei Theodule. En van de gelegenheid gebruik makende, dat de heer Gillenormand zweeg, voegde de lansier er op hoogen toon bij: "Er moest geen ander blad dan de Moniteur, en geen ander boek dan de militaire almanak zijn."
"Let dan op." "Ik let op." "Nu, luistert ge?" "Ja." "Marius is dikwerf afwezig." "Ei, ei!" "Hij reist veel." "Aha!" "Hij blijft 's nachts uit." "Zoo, zoo!" "En wij wilden gaarne weten, wat er achter schuilt." Théodule antwoordde met de kalmte van een man van ondervinding: "Een vrouw in 't spel." En met een lachje, dat zijn vaste overtuiging uitdrukte, voegde hij er bij: "Een liefje."
En Théodule omhelsde haar nogmaals, en zij had zelfs het genoegen, dat haar hals een weinig door de snoeren der uniform geschaafd werd. "Doet ge de reis te paard met uw regiment?" vroeg zij. "Neen, tante, ik wenschte u gaarne te zien, en heb verlof verzocht. Mijn oppasser leidt mijn paard, ik reis met de diligence. Maar daar valt mij in, dat ik u iets vragen wilde." "Wat dan?"
De heer Gillenormand wendde het hoofd half om, zag Theodule en ging voort: "Als ik er aan denk, dat die snaak fielterig genoeg was om carbonaro te worden! Waarom hebt ge mijn huis verlaten? Om republikein te worden. Pssst!
Juffrouw Gillenormand kuste hem. "Gij zoudt dergelijke streken niet doen, Théodule," sprak zij. "Gij gehoorzaamt de krijgstucht, zijt een slaaf van het consigne en een nauwgezet mensch, die zijn plicht vervult en zijn familie niet verlaten zou om een deerne na te loopen." De lansier zette hetzelfde voldane gezicht als Cartouche, toen men dezen om zijn eerlijkheid prees.
En dan een houding aan te nemen als een held en zich te rijgen als een meisje, een corset onder een harnas te dragen, dat is dubbel bespottelijk. Wanneer men een degelijk man is, onthoudt men zich evenzeer van pocherij als van verwijfdheid. Noch bramarbas, noch flauwhartige. Behoud uw Theodule voor u zelve."
"Zou 't Marius zijn?" dacht de luitenant. Het was Marius. Naast het rijtuig stond, te midden van paarden en postillons, een boerinnetje, dat den reizigers bloemen aanbood, met den uitroep: Koopt bloemen voor uw dames. Marius naderde haar en kocht de schoonste bloemen uit haar mandje. "Nu waarlijk," zei Théodule uit de coupé springende, "word ik zelf nieuwsgierig.
Zijn dochter mocht al zeggen: "'t Is toch uw achterneef," 't bleek echter dat mijnheer Gillenormand, schoon van top tot teen grootvader, evenwel volstrekt geen oudoom was. Trouwens, wijl hij zijn verstand gebruikte en vergelijkingen maakte, had Theodule tot niets anders gediend dan om hem Marius te meer te doen betreuren.
De luitenant, weinig gewoon aan zulke deftige bezoeken, stamelde eenigszins verlegen: "Goeden morgen, oom," en groette werktuiglijk half als militair, half als burger. "Ha, zijt gij 't, goed; ga zitten," sprak grootvader. En tegelijk vergat hij den officier weder geheel en al. Theodule zette zich neêr en Gillenormand stond op.
Marius had troosteloos den heer Gillenormand verlaten. Hij was met zeer geringe hoop tot hem gegaan; in een onmetelijke wanhoop keerde hij terug. Overigens, en zij die de beginselen van het menschelijk hart hebben gadegeslagen, zullen het begrijpen, de lansier, de officier, de modegek, neef Theodule, had volstrekt geen schaduw in zijn gemoed achtergelaten. Niet de minste.
Woord Van De Dag