United States or Nigeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij snakte naar eenzaamheid; zij had zich geheel en al verloren, zij smachtte er naar zich terug te vinden. In haren coupé dorst zij bijna niet ademen, bang voor iets, dat zij niet had kunnen zeggen. Thuis gekomen voelde zij eene lauwe loomte, die haar als verlamde en zij sleepte zich de trap op, naar hare kleedkamer.
De wagen geleek op een oude diligence, met een hooge, dichte coupé, waarop de reizigers zaten. Maar alles was nieuw, de paarden waren schoone, sterke dieren, de wagen en het tuig glansden en de reizigers zelf waren eenige jonge heeren en dames uit Catania, die een uitstapje op den Etna maakten. En zij konden niet nalaten te lachen, toen zij den ouden galawagen voorbijreden.
Toen lachen ze en roepen: "O, Meneer is op de hoogte". Ze nemen mij die vrijheid volstrekt niet kwalijk, en morgen komen ze weer met een ander valsch stuk. Maar op een dag bood een oude koopman mij een werkelijk niet kwade coupe aan. Ik onderzocht nauwkeurig en alles leek echt, maar de prijs.... Hij vroeg zestig tomans, dat was verontrustend.
Zij hadden hunne slaapplaatsen in het rijtuig naar Berlijn; ik in dat naar Hamburg, maar een welwillend conducteur bezorgde ons een coupé, waar we nog een gezelligen avond doorbrachten tot Gedser, waarna ieder in zijn eigen coupé moest plaats nemen, om het douanebezoek af te wachten en te gaan slapen.
Maar heden was hem dat genot vergald door de herinnering aan den raad van Matrona Filimonowna en door dat niets in huis ging, zooals het gaan moest. Hij las ook, dat graaf von Beust naar Wiesbaden gereisd zou zijn; dan, dat men geen grijze haren meer behoefde te hebben; verder dat er een lichte coupé te koop werd aangeboden, dat een jong mensch zich aanbood, en zoo al meer.
En de wensch kwam in mij op, hetzij vroeg of laat, daar ook eenmaal mijn graf te mogen vinden. Inmiddels was de trein als voortgevlogen, en bemerkte ik, dat metterdaad de afstanden verdwijnen. Ik zocht mijn coupé weer op, en vond er mijn vrouw in druk gesprek. Binnen enkele uren waren we in Amersfoort, en werden we door onze kinderen en de familie Teerink afgehaald.
Inderdaad, niemand twijfelde aan de »sierlijkheid" van de »coupe" zijner meesterstukken, dat wil zeggen, van de voorwerpen, die in zijne »ateliers" werden vervaardigd. Van Pommeren, fils, »dirigeerde", hij stond te hoog voor practischen arbeid. Terwijl hij vlak voor zijn huis een oogenblik toeft, tintelen de kleine oogjes van plezier.
»Ik ben meneer R.«, en hij noemde een welbekenden naam in Goes. Zoo, zoo, dus dat gelooft u! »Wat? gelooven? Welneen, dat weet ik zeker!« Best, meneer; bewijs u het mij dan maar. »Nu, dat kunt u in Goes op het stadhuis vernemen, dat ik ben«, en hij liet zijn twee of drie voornamen rollen door de coupé; die en die R., zoon van den ouden R. enz.« Jawel, meneer; zeker.
Misschien was er nog een coupé geweest; ze had daar niet verder naar gezocht. Nu zat ze in een grooten wagen, met veel menschen overal. De vriendelijke heer tegenover haar. Hebt u het hier niet goed bij me? Heel goed, lachte ze terug toch een beetje pruilend.
O, wat was het heerlijk, toen zij aan het eind harer reis aankwam, terstond toen zij uit den coupé stapte, het lieve gezicht van grootmama voor zich te zien! "Welkom thuis, kind, welkom thuis!" zei de oude dame, Elsje naar zich toetrekkend en een kus gevend. "Wat heb ik naar je verlangd!" "En ik naar u, grootmama," zei Elsje warm. "Ja? Kom, dat is goed.
Woord Van De Dag