United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !


In weinige seconden was het rijtuig hem nabij gekomen. De grijze koetsier houdt den schimmel in, en terwijl hij Helmond zeer militairement met de zweep salueert, zegt hij: "Ik zal maar eventjes keeren menheer;" door welk wenden Helmond nu beter kan opmerken hoe, zoowel Willems zweep als het hoofdstel van den schimmel, met kleine maar allerliefste bouquetjes versierd is.

Marcel had werktuigelijk zijn hand in zijn zak gestoken en daarin een Amerika ontdekt, waaraan hij in het geheel niet meer dacht: d.w.z. de honderdvijftig francs, die de Jood Médicis hem voor zijn "Doortocht door de Roode Zee" betaald had. "Salueert, heeren!" zeide Marcel, terwijl hij een stapeltje daalders, waartusschen vijf of zes nieuwe louis schitterden, neerzette.

Dit verslag wordt afgebroken door de komst van den bootsman, die salueert en een levenlooze, druipende massa op de bank in de kajuit neerlegt, terwijl hij plichtmatig bericht: "De Italiaan is aan boord, commandant." "Laat eens zien, of er nog leven in zit." Doch na een kort onderzoek maakt Chester het teeken des kruises en fluistert: "Hij is buiten het bereik der levenden.

De jonge De Busaco, een luitenant met verlof, en de sergeant Gomez." "Laat hen terstond hier komen," zegt Alva, verbaasd en geschokt door die onbegrijpelijke mededeelingen. En De Busaco, het vertrek binnentredend, salueert. "Luitenant De Busaco, nietwaar?" zegt Don Fernando. "Ja, Uwe Hoogheid, pas bevorderd." "Waart gij bij het gevecht op het ijs?" "Ja, Uwe Hoogheid." "Wie voerde daar het bevel?"

"'t Zal niet gebeuren menheer. Ho Zampa! Voorzichtig dokter. Hoe laat verkiest u dat ik weer vóór kom?" "Heeft oom gezegd dat je me ook zoudt terugrijden?" "De generaal heeft me gelast u te halen en te brengen." "Dan om negen uur Willem." De grijze koetsier buigt, en salueert met de zweep.

En de vrijpostige sergeant komt binnen, salueert den hertog van Alva en geeft hem de volgende inlichtingen: "Ja, ik zag Guido Amati vallen. Ik trachtte hem nog te redden, maar ik gleed uit op het ijs, ontsnapte echter met Gods hulp." "Gij weet dus, dat hij dood is." "Ja, tien heiligen zouden hem niet hebben kunnen redden." "Spreek met wat meer eerbied van de kerk! Hoe weet gij dat?"

Een oogenblik later staat de bootsman voor den gezagvoerder, salueert en schreeuwt: "Zou het niet beter zijn, dat ik het andere anker ook gereed hield?" "Ja, wij zouden het bij deze zee kunnen noodig hebben," antwoordt de commandant, terwijl de eerste officier uitroept: "Bij den ouden Boreas Bill, wat een hondenweer!"

Hij salueert zijn commandant, die vraagt: "Hoelang is het geleden, sinds wij Vlissingen passeerden, Martin Corker?" "Ongeveer vier glazen, mijnheer." "Twee uur! Dat dacht ik al. Kon je de plaats met het bloote oog onderscheiden, bootsman?" vraagt Guy, het bezaanswant grijpend van het schip, dat geweldig slingert door den noordwester storm en het wassend tij.

Is dat de manier, waarop gij de belofte houdt, die gij aan uw dochter hebt gedaan?" Daarop vraagt de Hertog: "Wie is die man? Laat iemand mij dat zeggen. Herkent gij hem? Wie is hij?" Naar voren tredend, salueert de brutale sergeant van Romero en fluistert in het oor van den Onderkoning: "Het is de 'Eerste der Engelschen'!" Bij deze woorden barst de hertog van Alva in een akelig gelach uit. "Haha!

"Meen je om in te schenken, vrouwtje?" zegt Helmond: "Ja, de majoor mag wel eens drinken." "Ah! merci!" zegt Kartenglimp, en proeft den heerlijken Cantemerle, en herneemt terwijl hij ter halverwege opstaande met het glas salueert: "Ik drink even het welzijn van dezen huize: Mevrouw Helmond! dokter! mevrouw Van Armeloo...." "Papa, de majoor wou.... Papa dan!" roept Eva.