United States or Cameroon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mag ik den naam weten van hem, die mij het laatst in de rede gevallen is?" "Zijn naam?" vroeg Uncle Prudent. "Ja, zijn naam, mijnheer de voorzitter!" "Ik heet Jem Cip.... en ben vegetariër...." "Burger Jem Cip," hernam Robur, "ik wist reeds lang, dat de darmen van de vegetariërs langer zijn, dan die van andere menschen."
Ja, te vreezen voor ieder vaartuig, dat in de wentelende beweging geraakt, welke van den buitenomtrek naar het centrum in kracht toeneemt, en slechts een enkele plek kalm laat, namelijk het midden van dien lucht-maalstroom. Robur wist dat. Hij wist ook, dat het voorzichtig was een cycloon te ontvluchten, door zich, al stijgende tot in de hoogere luchtlagen, buiten de aantrekkingszone te begeven.
"Ja! hij vliegt!" riep de van woede kokende Bat. T. Fijn uit; "maar hij vliegt tegen alle wetten der werktuigkunde in! Dat zult gij moeten erkennen, als gij maar een greintje gezond verstand in uw dwaas hoofd hebt!" "Zoo, zou ik dat moeten erkennen!" antwoordde Robur, terwijl hij minachtend de schouders optrok.
"En met alle mogelijke middelen!" "Zoo, zoo!" "Ja, met alle mogelijke middelen." "Genoeg!" zei Robur toen op dreigenden toon. "Genoeg! Er zijn nog andere kabels aan boord. Zwijgt nu, of de baas ondergaat dezelfde straf als de knecht!" Uncle Prudent zweeg, niet uit vrees, maar hij stikte bijna van woede, en wel zoodanig, dat Phil Evans hem naar zijne hut moest geleiden.
"Ingenieur Robur," sprak Uncle Prudent, die te vergeefs trachtte zijne zelfbeheersching te bewaren, "ingenieur Robur, wij hebben ons geene zoodanige vragen gesteld, als gij schijnt te gelooven. Maar wij wenschen u een vraag te doen, en wij rekenen er op, dat gij haar zult willen beantwoorden." "Spreek!" "Krachtens welk recht hebt gij ons in Fairmont Park te Philadelphia aangevallen?
"Maar, als wij windstilte houden, en?..." "Wij zullen u op sleeptouw nemen!" "Maar, in Godsnaam, wie zijt gij toch?" "Wij zijn lieden, die zich gelukkig gevoelen u te kunnen helpen," antwoordde Robur op eenvoudigen toon. De eerste stuurman begreep, dat de gezagvoerder zijn naam niet wenschte mede te deelen. Hij eerbiedigde dat verlangen.
Welke evenwel de elementen of samenstellende deelen van die batterijen waren, welke de zuren waren, die haar in werking brachten, dat was het geheim van Robur. En zoo was het ook met die accumulatoren gesteld. Van welken aard waren de positieve en negatieve platen, waaruit zij bestonden? Of beter, uit welke grondstof waren zij vervaardigd? Dat wist niemand te zeggen.
De ingenieur Robur deelde te midden van die gevaren zijne bevelen met koelbloedigheid uit, en zijne bemanning gehoorzaamde hem, alsof zij door hem bezield werd. Uncle Prudent en Phil Evans hadden geen enkel oogenblik het dek van het luchtvaartuig verlaten. Men kon er bovendien zonder bezwaar blijven. De lucht veroorzaakte geen of slechts weinig tegenstand.
De mannen van het personeel van de Albatros waren nader getreden en legden geene al te teerhartige neigingen aan den dag. Robur gebood hen evenwel met een gebaar, om zich te verwijderen. "Ja, ik zal mij wreken!" "Zooals gij wilt!" "Op u en op al de uwen!" schreeuwde Uncle Prudent, dien zijn makker tevergeefs poogde te kalmeeren. "Wanneer het u believen zal!" antwoordde de ingenieur.
In dit oogenblik werd de stem van den secretaris Phil Evans duidelijk vernomen: "Ingenieur Robur," riep hij, "verbindt gij u op uw eerewoord, dat gij ons in vrijheid wilt laten?...." "In vrijheid?" "Ja, op dit eiland in vrijheid?" "Nooit!" schreeuwde Robur. En dat antwoord werd gevolgd door een geweerschot, waarvan de kogel den schouder van Phil Evans lichtelijk schampte. "O, wee!" riep deze.
Woord Van De Dag