United States or Azerbaijan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij komt en zinkt hem aan het hart, Maar ach! zij blijft in tranen stikken: Die tranen zijn den dauw gelijk, Die 't stervend bloemtjen komt verkwikken. De jongling, worstlend met den dood, Ontsluit nog flauw de brekende oogen; "Vaarwel, mijn Emma!" barst hij uit, En de adem is zijn borst ontvlogen.
Ternauwernood was de schreeuw hem ontvlogen, of er kwam iemand de deur ingeloopen, roepende: "Ho, doet geene moeite meer! Theresia is daar juist gestorven, en ditmaal is zij waarlijk dood. Zij is zoo koud als ijs!"
Alles was om hem doods en stil; de vensters halfgesloten zijnde, was het vertrek slechts bij een twijfelachtige schijn verlicht, en niets kon men horen dan de lastige hijgingen des ridders en het gekraak van een zijden kleedsel. In een hoek der kamer zat Machteld met de hand voor de ogen: tranen lekten in stilte door haar fijne vingers en doffe zuchten ontvlogen haar beklemde borst.
Blijf, Koning, blijf!" Die stem stijgt vruchtloos naar den hoogen. Te laat! reeds is hy 't oog en 't hol gegalm ontvlogen! De helft der weinigen, tot wapendienst in staat, Beeft echter dat hun arm den dappren vorst verraadt, En ijlt hem na op 't spoor.
Uit enkel nieuwsgierigheid ben ik Burchard achternagereden naar Straten. Ik heb hem vergezeld naar Snelleghem, Lophem, Oostcamp en Assebroeck. Overal waren de lieden gevlucht en niemand bood ons wederstand. Burchard meende ten minste Rambold Tancmar te verrassen; het nest was ledig en de vogel ontvlogen ... Kom straks met ons, Robrecht.
Zijn stervende stem suisde enige onverstaanbare woorden, en zijn ogen sloten zich ditmaal gans toe, alsof zijn ziel uit het geplette lichaam ontvlogen was.
Aan ieder die het waard was schonk een groet Die zoete Vrouwe van haar zeegnende oogen En vulde van haar deugden elks gemoed. 'k Geloof dat zij den hemel is ontvlogen Wijl ze ons op aarde ons heil reeds brengen moet: O zalig zij, die haar nabij zijn mogen!
Hiermede sloeg hij geweldig tegen de val doch zij bleef even vast en onwrikbaar. Een akelige klacht, een zucht zo pijnlijk alsof het leven met dezelve uit een borst ontvlogen was, galmde op de zolder. "Ha, ha!" riepen de soldeniers. "Zij liggen op de val!" "Wacht!" sprak een andere stem. "Ik zal ze welhaast doen verhuizen, wilt mij slechts een weinig helpen."
Woord Van De Dag