United States or Cocos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Flink zag Paul er uit: vroolijk was ie, krachtig van lichaamsbouw, kloek in 't werken, kloek as de ploeg deur de klei most, kloek as 't koren gemêjd of 't hooi most geopperd worden; kloek was ie in alles wat ie dee, en zelfs bij de zoaddors was 'r geen mins, die Paul ooit, al was 't moar één slukske of één munje vol zag gebruuken, en veul minder nog had onbekwoam gezien . Dat Anneke en Paul van Deine-Meu hielden, betwijfelde geen mensch; maar dat Anneke Paul den knappen jong meer as meer liejen mocht, daar twijfelde evenmin iemand aan; en al keek Harmen ook rechts, en Arie ook links, as ze in de kark Anneke noast Deine Woesting zoage zitten, Anneke keek altied veur zich uut, langs den krullekop van Paul, domenei vlak in 't oangezicht.

"Weet ie wel, toen ie me zoo dukkels in den erm kneep....?" sprak Paul. "Nou, of ik!" antwoordde Anneke. "En wat kreeg 'k, toen we goed en wel thuus kwiemen....?" vraagde Paul schalksch. "Loop jong! da wee'k niet," zei Anneke, en zag links van zich naar den grond. "Veur 't munje, veur 't munje , , , !" lachte Paul: "en of 't goed smiek, nou, doar ku'j over rêkenen!

Aan Deines verlangen werd voldaan, en terwijl een half uur later de beschonkene op 't stroo lag, aten ze in de keukenkamer allegoar riestenbrie met kanêlsuuker, moar, dacht Paul toch, dat 't munje van Anneke nog zuuter as kanêlsuuker smiek, en Anneke dacht, dat Paul toch knapper as knap was.

Vijftien jaren zijn er verloopen, en wilt ge weten wat er sedert dien tijd op 't Uiversnest voorviel, treed dan met ons de keukenkamer binnen, en zie de ruim dertigjarige huisvrouw, de blonde Anne, hoe ze naar de bedstee gaat en de twee blonde jongens van twaalf en veertien jaren, een kus op het voorhoofd drukt, en moeders evenbeeldje, het tweejarig Deineke, uit de krib neemt en mokkelt dat het een lust is; hoe ze daarna haar Paul, den gelukkigen vader, het kinderkopje toesteekt, met de woorden: "Paul, wi'j ook is?" waarop ook hij het kleine hoofdje met de beide handen vat, en het molletje zoent, veur 't munje, veur 't mollige munje.