United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij gooide de bal ook tegen Maries rokken, die eerst omkeek en lachte, maar boos werd, toen hij 't nog eens deed. Marie drentelde te breyen. Hè, mefrouw, wat 'n naar weêr, vindt u niet? Ja, der is niet veel zon vandaag. Maar ik denk toch, dat 'et nog wel weêr op zal klare ... tegen twalef uur of zoo. Regenen zal 't niet meer doen.
In Maries schoot vergat Bijou gewoonlijk des avonds de vermoeienissen van den dag en droomde van een zalig niets doen, zooals alleen een verwend schoothondje droomen kan.
Hoe bedoelt u? Uw man? ... Ja, heel wél, geloof ik. Was hij ongesteld, toen ie 't laatst hier was? Mathilde wist niet goed meer wat zij zeî. Ja,..., ja, hij had hoofdpijn ... en hij heeft er verder niets meer over geschreven, loog zij. Felix' lijfje en Maries lichaam kwamen-aan, met bewegingen van buiten en versche standen, die het wezen der groep vernieuwden. Mag ik u ook iets aanbieden?
Een vreemde lust beving hem. Hij voelde een komende stormwind opruischen door zijn leden. Hij opende breed zijn oogen en staarde, werktuigelijk doorgaand met het strikken van de doek, waaronder de kompres boven Mathildes hoofd vastgemaakt werd. Marie hield met haar twee handen het hoofd stil en de kompres er op. Jozef maakte den strik. Dan raakten zijn vingers Maries pols.
„Spreek daar nooit meer over, wat ik u bidden mag, want Maries eenig verdriet is, dat ze geen....”
Een sekonde bezat hij zich zelf niet meer. De strik viel los. Hij had met zijn hand Marie aangevat. Hij drukte zijn vingertoppen tegen Maries arm. Marie schrok hijgend, verrast, wilde haar hand te-rugtrekken. O, God, ik kan niet meer! zuchtte Mathilde, die in haar kussen te-rugzonk. Oogenblikkelijk was Jozef weêr bij zijn zinnen.
Maar Mathilde bleef ze zien, boven het ritselend uit-duwen van de servet-vlakte, boven het rinkelend gestoot der uit Maries handen dalende en bewegenloos blijvende schotels, naast Maries rokken, tusschen haar armen en haar bovenlijf, om haar hoofd heen.
Tranen vielen op 't borduurraam en wischten er de krijtstreepjes uit, 's avonds zat er vaak een bleeke droomster in 't bleeke prieel en boven op juffrouw Maries kamertje werden nieuwe snaren op de guitaar gezet en bij diens tonen zong ze oude liefdesliedjes, die ze van haar moeder geleerd had.
Gedurende eenige dagen zeilde hij voort, maar had steeds met tegenwind te kampen, en ziende, dat de kust eindeloos en een storm in aantocht was, keerde hij terug, en ankerde in den mond van een kleine rivier, die hij Rio de los Maries noemde. Het was nu de 1e November. Op den oever stonden eenige huizen, en lager nog zag men een boschje van cacao- en palmboomen.
Marie, die nu rood werd, keek maar al naar het kind en lachte tegen hem en schikte zijn mutsje en zijn kleertjes eens goed met haar rechterhand: O, heel goed, vader ... niet waar, Fik? ... Heel goed!, en ze zoende het kind gauw en zachtjes en hield haar oogen maar neêr. Jozef nam een fauteuil en ging vlak bij hen zitten. Hebben jullie al ontbeten? zeî hij en keek in Maries oogen.
Woord Van De Dag