United States or Mauritius ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zelfs stond zij hem zonder veel omhaal van woorden een rendez-vous voor den volgenden dag toe. "Bij Juppiter!" zeide Rodolphe tot zichzelf, toen hij mademoiselle Laure naar huis bracht, "dat is beslist een beminlijke persoonlijkheid. Het lijkt wel, dat zij over een voldoende grammatica en een rijk voorziene garde-robe beschikt. Ik ben werkelijk wel geneigd haar gelukkig te maken."
"En sta mij toe, u, in den persoon van uw wang, de hand te kussen," vervolgde hij, terwijl hij Laure, voor zij het verhinderen kon, een kus op de lippen drukte. "O, mijnheer," kirde zij, "dat gaat te vlug." "Ja, maar dan bereik ik ook eerder mijn doel," zeide Rodolphe. "In de liefde moeten de eerste afstanden in galop worden afgelegd." "Een type!" dacht de modiste, terwijl zij naar binnen ging.
"Ik heb het je al gezegd: naar Laure." "Is zij knap?" "Haar mond is een nestje van glimlachjes!" "Dat ken ik al," zeide Musette. "Maar jij?" vroeg Marcel, "waar kwam jij vandaan op de vleugelen van dat rijtuig?" "Ik heb Alexis, die zijn familie gaat bezoeken, naar het station gebracht." "Wat is die Alexis voor een man?"
Volgens zijn gewoonte stond Rodolphe den volgenden dag om elf uur op. Zijn eerste gedachte was voor mademoiselle Laure. "Een heel beschaafde vrouw," mompelde hij. "Ik ben er zeker van, dat zij te Saint-Denis is opgevoed. Ik zal dus eindelijk het geluk leeren kennen een maîtresse te bezitten, die er warmpjes in zit. Ik moet mij offers voor haar getroosten.
Ik wil vanavond met geen centime thuis komen. Ik moet de litteratuur weer tot eer brengen en bewijzen, dat het haar beoefenaars slechts aan geld ontbreekt, om rijk te zijn." Rodolphe vond mademoiselle Laure op de afgesproken plaats. "Nou," zeide hij tot zichzelf, "wat stiptheid betreft, lijkt zij wel een chronometer."
Toen zij bij de deur van haar huis gekomen was, liet mademoiselle Laure den arm van Rodolphe los en dankte hem hartelijk voor de moeite, die hij zich getroost had, om haar naar een zoo afgelegen stadswijk te brengen.
Wij reden door een fraaije dreef van redelijk zware platanus-boomen langs de stad, tot aan een gnappe herberg daar Petrarque et Laure uithangt, hier stapten wij af, aten ter loops een stuk brood, en wat vruchten, waar onder goede meloenen, en bestelden het middagmaal tegen onze terugkomst, vooral goede paling, forellen en rivierkreeften bedingende; want die zijn hier even zoo vermaard als bij ons de baars van Hillegom, of half weg Amsterdam; en schoon anders geen lekkerbek, van daag wilde ik ook eens smullen, want dat behoort bij de reis naar Vaucluse, en hij, die de fontein gaat zien, moet ook de visch proeven, die 'er in dat water gevangen wordt.
"Een allerliefst persoonlijkheidje," zeide Rodolphe, toen hij naar huis wandelde. Zoodra hij op zijn kamer was, ging hij naar bed en droomde de zoetste droomen. Hij zag zich op bals, in de schouwburgen en op wandelplaatsen met Laure aan zijn arm, die nog mooiere japonnen dan die, welke in de sprookjes van Moeder de Gans voorkomen, aan had.
"Geef maar gauw hier, dan maak ik, dat ik weg kom!" zeide Rodolphe, die het vijf uur had hooren slaan, en hij haastte zich naar de plaats van zijn rendez-vous. "Dat is een heele toer geweest," zeide hij, terwijl hij zijn geld telde. "Honderd sous, precies op den kop af. Enfin, ik ben nu gered, en Laure zal zien, dat zij te doen heeft met een man, die savoir-vivre heeft.
Ik zal dus mijn geld aan de Echarpe d'Iris gaan halen, een paar handschoenen koopen en met Laure gaan dineeren in een restaurant, waar ze servetten geven. Mijn rok is wel niet heel mooi meer, maar zwart kleedt toch altijd goed!" En hij ging naar het bureau van de Echarpe d'Iris.
Woord Van De Dag