United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hare lippen waren dicht op elkander geperst en een trage droom duisterde in hare oogen. Zijt ge moe? vroeg Florjan. Ze schudde haar hoofd, sprak niet, keek dan lang den schilder aan. Uw hals is blauw, zeide ze. Mijn hals? .... Ha ja! een kleinigheid .... Waar? .... O! hier! Dank u. Hij vond haar zonderling.
Het was eigenlijk mijnheer du Bessy, die hem wekken kwam, en dat zal niemand verwonderen, daar men weet hoe dikke vrienden deze elegante erotiekers geworden waren. Nadat mijnheer du Bessy zijn voornamen vriend luidkeels uit zijn slaap geroepen had, gaf de genadige Florjan dadelijk lucht aan zijne heerlijke ziel.
De angst, de nuttige angst, zei Peter, dat het kapitaal niet meer veilig rust, zoodra het misbruik maakt van 's volks levende krachten. Men kan diskuteeren toch, zoude ik denken! Neen, Florjan. Men verzet geen geldkist met woorden. Zij moet worden in gevaar gebracht. Gij wilt toch niet stelen, Simon? Noemt gij het stelen?
Hij stond tegen de gele gordijn van het venster en zijne magere gestalte donkerde op in de uiterste klaarte van den avond. Hij boog zich en puntte met zijn vinger naar Florjan Pacôme. Let wel, bid ik u, dat hij, in dit geval, het beeld daar zal neerteekenen noch tot glorie van God, noch tot stichting van het volk, noch tot een offerande aan de schoonheid.
Takker wist volkomen dat deze kleine man mijnheer Dissel was. Het atelier van Florjan Pacôme stond achteraan in een grooten tuin, op de Defré-laan te Ukkel. Het was zeer praktisch aangelegd, groot, luchtig en aardig gestoffeerd.
Het neusje van den zalm, zei Florjan Pacôme, die nooit eene gelegenheid liet voorbijgaan om te doen opmerken dat hij steeds onder het puik der salons werd gerekend. Mijnheer Sörge was het eenige vliesje dat aan het voornaam neusje ontbrak. Milly d'Orval wandelde dan eens met den eene, dan weer met den andere, en het was waarlijk of zij die bende wilde keuren.
Ik beken, hoezeer ik verlang dat het anders kon geschikt, dat tegenover het geweld men het geweld moet gebruiken. Het spijt me dat het onschuldige levens kost maar wie is voor dat alles verantwoordelijk? Toch niet die onschuldigen zelf? Toch niet het volk, Florjan, dat radeloos zich opwerpt tegen de systematische uitbuiting door zijne dwingelanden!
Ik hoop maar dat ze gauw weer te been is. Ja. Ze zwegen. Du Bessy zuchtte. Pacôme hernam: Ge ziet er ook niet heel plezierig uit, ouwe jongen! De ouwe jongen boog het hoofd. Het was duidelijk dat hem iets op het hart lag. Du Bessy, riep Florjan, ge zit met muizenissen! Ik? Vooruit! In het licht daarmee! Ge kunt mij immers niets verbergen, en uw tronie, ge weet het, is het uithangbord van uwe ziel.
Telkens was Rupert aanwezig, telkens zag hij dat zij nieuwe vondsten deed om, na iedere vergadering, een nieuw uitzicht van hare zinnelijke pracht te doen opstralen in zijn aandachtig aanschijn. Dit duurde een vollen winter te Brussel en een badseizoen te Oostende. Toen ontmoette Sörge den schilder Florjan Pacôme en, kort daarop, Ernest Verlat.
Dat auto het is het gele van vroeger nochtans niet maar dat auto heeft hem verraden, en hij ú. Ge bedaart, merk ik? Dat is wijzer ook. Spreek nu! Florjan Pacôme bedaarde echter niet. Hij was plots, gelijk onder een groot licht, stil gevallen, en eene schrikkelijke aandoening overweldigde hem. Hij staarde, als betooverd, in de oogen van Henriëtte. Aan spreken was vooralsnog niet te denken.
Woord Van De Dag