United States or Mali ? Vote for the TOP Country of the Week !


's Nachts blijft zij in alleenigheid vóór het vuur; soms zit zij te weenen, of zonder reden te lachen, en wijst zij naar heuren buik, waar zij zeer heeft, naar zij zegt. 's Zomers, rond het middaguur, na het eten, is ze 't ergst gefolterd door heure kwaal. Dan gaat ze, schier teenemaal naakt, dansen omtrent het kamp.

En wie zou er dan het ergst aan toe zijn? Gij kunt erop rekenen, dat ik er niets van aan de politie zeggen zal; uw zaken gaan haar niets aan. Maar er zijn andere menschen, die er belang in stellen en als ik hun eens vertelde wat ik wist, als ik hun maar een naam, een enkelen naam noemde, wie zou dan zijn schande moeten verbergen? Mijn meester zweeg een oogenblik. Zijn schande! Ik stond versteend.

"Niet anders als zeer vroeg in den morgen," zeide ik: "en op voorschrift van zijn dokter; maar ik geloof niet, dat iemand hem ooit in gezelschap met anderen heeft zien rijden." "En dan," vervolgde Van Baalen: "wat het ergst van alles is, hij maakt rijmpjes. Hoe wil er nu ooit een degelijk en bruikbaar mensch van groeien?" "Wel!" zeide ik: "dat bewijst alleen, dat hij te veel ledigen tijd heeft.

Bij oogenblikken schijnt hij zijn toestand bewust geweest te zijn; aan den trouwen du Peyrou, die hem eerst in Meudon, later in Trye was komen opzoeken, schreef hij: "het is niet duidelijk wat 't ergst behandeling noodig heeft, mijn lichaam of mijn geest." Intusschen bleven zijn geestelijke vermogens volkomen ongerept zoodra het feiten of gedachten-gangen betrof die hem niet direkt aangingen.

Maar doe het maar; het zal voor u zelf het ergst zijn; want dan zal mijn man pas eens goed zien wat voor een slecht mensch u is, en dan zal u heel zeker uw betrekking niet behouden. KROGSTAD. Ik vroeg of het enkel huiselijke onaangenaamheden waren, waar u bang voor is?

"Niet!" hervatte de Baron: "nu, dan weet ik het: gij zijt een Arminiaan, Joan!" "Goede hemel!" riep Barbara, de handen boven 't hoofd ineenslaande; "een Arminiaan!" "En wat nog erger is, een Sociniaan!" vervolgde Reede. "Een Sociniaan! Dat verhoede de Heer!" zeide Mejuffrouw Raesfelt, met dezelfde gebaarden. "En wat het ergst van alles is, een huichelaar."

En ik moet zeggen, die onaardigheid van Lucy, om haar niet mee in het rijtuig te nemen, vind ik het ergst van alles. Arme Mijnheer Edward! Ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten; maar jelui moet hem naar Barton halen; en dan moet Marianne beproeven hem te troosten." De Heer Dashwood schreef in ernstiger trant.

Een onoogelijke stewardess ontving mij in mijn hut, eene vrouw, die geen vertrouwen en geen toenadering uitlokt. De groote hut, die er zindelijk uitziet, miste alle comfort. Op het tweede, leege bed moest ik mijne zeven zaken uitstallen. De kapitein en de bedienden spreken Russisch, in de Russische taal met Russische letters is het menu geschreven en het ergst van al, het eten is Russisch.

Ik kwam by hem, met myn stok op den schouder, en hem myn oogmerk hebbende te kennen gegeven, volgde ik hem zoo kort agter op, dat ik in den tyd van twee uuren het genoegen had van my wel gehuisvest te zien. Ik moet niet vergeeten te zeggen, dat, toen myne ziekte op het ergst was, de Colonel FOURGEOUD my had aangeboden, om my naar Devil's Harwar te doen overvoeren; maar ik stemde daar in niet toe.

De ziekte van den ouden heer was nu op zijn ergst geworden. Het begin, de eerste hevige stooten waren voorbij, nu was zijn lichaam met kalme, zware aanhoudende pijnen. Mathilde verzorgde hem voortdurend hetzelfde en zonder ongeduld.