United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Lodewijk XI ziek was, was niets in staat den droefgeestigen koning aan 't lachen te brengen, totdat een troep goed afgerichte varkentjes voor hem werd gebracht, die, op vreemdsoortige wijze uitgedost, op de tonen van een doedelzak dansten en sprongen.
Die stad der kruisvaarders, die sedert de schepping van het koninkrijk verlaten werd voor het moderne Sparta, maakt nu een droefgeestigen indruk van verval onder het weemoedig toezien van haar drie oude cypressen, die reeds de getuigen waren van haar oude grootheid.
Hij is aanvallig, maar stil en ernstig van aard. Hij loopt buitengewoon snel, vliegt behendig en vlug, hoewel min of meer fladderend. Zijn gewone lokstem maakt een eenigszins droefgeestigen indruk, waardoor men haar welluidendheid bijna zou vergeten.
Zijn gestalte is voor hen, die met droefgeestigen blik dat flauwe schimmengewemel aanschouwen, 't welk men het verleden noemt, nog niet geheel en al uit dien doolhof van straten in den omtrek van den Temple verdwenen, waaraan, onder de regeering van Lodewijk XIV, de namen van al de provinciën van Frankrijk werden gegeven, gelijk men in onzen tijd aan de straten der nieuwe wijk Tivoli de namen van al de hoofdsteden van Europa gegeven heeft; een bewijs van vooruitgang ook in dit opzicht.
Donderskind! denkt gij dat ik bezopen ben?" duwde hem de schipper toe: en zijn arm verhief zich opnieuw in een dreigende houding, toen Zweder, zijn meester in gevaar achtende, zijn melkpot aan stukken sloeg op het hoofd van den Workummer, die bedwelmd ter aarde stortte. Deodaat keek eenigszins wrevelig om en zag Zweder met een ontevreden en droefgeestigen blik aan.
Het was een prachtige avond en de ondergaande zon spon om de heuvels van Montmartre een droefgeestigen tooversluier. Jacques bleef voor het raam zitten mijmeren en luisterde naar het koor der gevederde lentezangers, die in de avondstilte zongen; en zijn trieste stemming werd nog triester.
Terwijl dit gezang op zachten en droefgeestigen toon gezongen werd, waren de overige meisjes in twee groepen verdeeld, waarvan de een bezig was om een grooten zijden lijkmantel, bestemd om Athelstane's doodkist te bedekken, met borduursel te versieren, zoo goed hare bekwaamheid en haar smaak dat toelieten, terwijl de anderen zich bezig hielden met uit bloemkorven, die vóór haar stonden, kransen te vlechten, voor hetzelfde droevige doel bestemd.
"O jou slecht meisje!" zeide Marcel op droefgeestigen toon, terwijl hij zacht met zijn hand op den corsage van zijn vriendinnetje sloeg; "wat heb je daar toch onder zitten?" "Dat weet je heel goed," antwoordde zij snel. "Maar wat heb je gedaan, nadat ik je geschreven heb?" "Vraag het me niet!" smeekte zij en sloeg haar armen om hem heen; "vraag me niets.
En nu zij in dien droefgeestigen dauw, ginds over de vlakte stijgend, zich moê staarde, rees voor haar vochtig oog een dierbaar gelaat op, een flinke kop, met een oprechte hartelijkheid in een paar trouwe oogen en stralend van een innemenden lach, maar niet haar, Eline straalde die lach toe. De trammen van den Ouden Scheveningschen weg naar het Kurhaus waren stampvol.
Ook met Van Rijswijck komt hij in nauwere betrekking, hij onderwerpt hem zijn eerste proeven van Vlaamsche dichtkunde, ontvangt zijn raadgevingen en eens, als hij terneergeslagen is, een tamelijk lang vers, "Voor droefgeestigen" dat hem als troost en voorbeeld dienen moet.
Woord Van De Dag