United States or Cambodia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ι. Πολέμη και μία επηνέθη, τα «Αγροτικά». «Πλουσιωτέραν έχει την ποιητικήν φλέβα ποιητής των Α γ ρ ο τ ι κ ώ ν. Στίχοι δημώδεις, κατά το πλείστον άπταιστοι, φαντασία και χάρις και άρωμα δημώδους ποιήσεως, είνε πανταχού του έργου επικεχυμένα.
Οι στίχοι του όλοι τρέχουν απαλά και γλυκά, χωρίς εκείνους τους στρεβλισμούς, παρα- γεμισμούς, ή ανυπόφοραις συνωνυμίαις, οπού συχνά φαίνονται εις τα συγγράμματα των ολίγων της γλώσ- σης μας ποιητών. Αλλ' η γλώσσα του. . . αυτό είναι ένα υποκείμε- νον περί του οποίου ή πρέπει τις να ειπή πάρα ολίγα, ή πάρα πολλά.
Ο Πετρώνιος τότε: — Μη τους πιστεύης αυτούς, είπε δεικνύων τους περιστοιχίζοντας αυτόν, δεν εννοούν τίποτε. Με ερωτάς τι άσχημον υπάρχει εις τους στίχους τούτους; Εάν θέλης την αλήθειαν, ιδού: οι στίχοι αυτοί είναι καλοί διά τον Βιργίλιον, καλοί διά τον Οβίδιον, καλοί επίσης διά τον Όμηρον όχι διά Σε. Δεν εδικαιούσο να τους γράψης.
Αρματωλός του Ολύμπου περί ου και το υπ' αριθμόν LXXXIX εν τη Πασσοβίω συλλογή δημοτικόν άσμα όπου διαλάμπουσιν οι τρεις επόμενοι στίχοι. Προσκύνα, Λιάκο, τον πασά, προσκύνα το Βηζύρη. Όσο είν' ο Λιάκος ζωντανός πασά δεν προσκυνάει· Πασά έχει ο Λιάκος το σπαθί, βηζύρη το τουφέκι. Ιωάννης Κοντογιάννης εκ Χαλικιοπούλων του Βάλτου, αρματωλός Υπάτης. Παρευρέθη και διέπρεψε κατά την εν Κερασόβω μάχην.
Οι επομένοι στίχοι, οι μόνοι διασωθέντες έκ τινος δημοτικού άσματος, μαρτυρούσι περί τούτων. Λυπηρόν δε είναι ότι δεν διεφυλάχθη ακεραία η διήγησις. Ο Μίρτζας εξεκίνησε κατά το Γαλαξείδι Πιάνει και γράφει μια γραφή, πικρή φαρμακεμμένη: « Σε σέ μώρ' Αστρατόγιαννε, ναρθής να φιληθούμε » Και μη γυρεύεις πόλεμο και μη ζητείς τουφέκι, » Συμπάθησέ με....
Η απόρθητη δε Τροία , πόλις ανθρώπων λογικών, δεν είχε κτισθή κάτω, αλλ' έκειτο 'ς τους πρόποδας της ραχωτής της Ίδης. Βεβαίως δε αυτοί οι στίχοι και όσους είπε διά τους Κύκλωπας είναι κάπως εμπνευσμένοι από τον θεόν και από την φύσιν.
Ο ελάσσων Ιππίας είναι ως δευτέρα σκηνή του πρώτου με την προσθήκην και ενός προσώπου, του Ευδίκου. Συζητείται δε εριστικώς και άνευ αποτελέσματος αν είναι διάφορος ο λέγων την αλήθειαν και ο ψευδόμενος. Εφαρμόζεται δε στενώς η συζήτησις εις τον Αχιλλέα και Οδυσσέα, τους δυο κυρίους ήρωας του Ομήρου, εκ του οποίου και παρατίθενται πολλοί στίχοι προς πίστωσιν των λεγομένων.
Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ας τη λένε όπως θέλουν. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τη λένε πεζόν , αμαθεστάτη! Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πεζόν; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ναι, πεζόν. Ό,τι είνε πεζόν δεν είνε στίχοι και ό,τι είνε στίχοι δεν είνε πεζόν. Και συ, ξαίρεις τι πρέπει να κάνης για να πης ένα ο ; ΝΙΚΟΛΕΤΑ Πώς; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ναι, τι κάνεις όταν λες ο ; ΝΙΚΟΛΕΤΑ Τι λέτε, καλέ; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Για πες ο να δης. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τι κάνεις; ΝΙΚΟΛΕΤΑ Λέω ο .
Οι στίχοι του όλοι τρέχουν απαλά και γλυκά, χωρίς εκείνους τους στρεβλισμούς, παραγεμισμούς, ή ανυπόφοραις συνωνυμίαις, οπού συχνά φαίνονται εις τα συγγράμματα των ολίγων της γλώσσης μας ποιητών. Αλλ' η γλώσσα του... αυτό είναι ένα υποκείμενον περί του οποίου ή πρέπει τις να ειπή πάρα ολίγα, ή πάρα πολλά.
ΑΜΛΕΤΟΣ Βεβαιότατα, και όποιο άλλο θέαμα και αν του παραστή- σης· μη φοβήσαι συ να του το παραστήσης και αυτός δεν θα φοβηθή να σου ειπή τι δηλοί. ΟΦΗΛΙΑ Είσαι άνοστος, είσαι άνοστος· θα προσέχω εις το δράμα. ΑΜΛΕΤΟΣ Πρόλογος είναι αυτός ή στίχοι δι' αρραβώνα; ΟΦΗΛΙΑ Είναι σύντομος, Κύριέ μου. ΑΜΛΕΤΟΣ Όσο γυναικός αγάπη. Εισέρχονται δύο ηθοποιοί ΒΑΣΙΛΕΑΣ και ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Λέξη Της Ημέρας