Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
De vertaler neemt niet maar "gedachten" over van den oorspronkelijken schrijver; wat hij overneemt is de inhoud en de innerlijke vorm, welke laatste zooals uitvoerig is aangetoond steeds ook bij geschriften van wetenschappelijken aard als eene aesthetische schepping van den auteur is aan te merken.
Dat vertalingen als zelfstandige voorwerpen van auteursrecht zijn te beschouwen, dat m. a. w. de vertaler auteursrecht geniet voor zijne vertaling, is een regel die vrijwel nergens tegenspraak ontmoet. In bijna alle landen wordt het recht van den vertaler uitdrukkelijk in de wet genoemd.
Maar waar hij bij het neerschrijven van dit werk slechts den rol van vertaler vervulde, daar trad hij bij de bewerking van Esplandian ook als schrijver op, en het blijkt uit alles, dat zijn krachten op dit gebied volkomen te kort schoten.
En al moge hier en daar een enkele gevoels- of gedachteschakeering verloren zijn gegaan, daar staat tegenover, dat de vertaler misschien op andere plaatsen uitdrukkingen heeft weten te vinden, welke die van den oorspronkelijken schrijver, die aan de middelen van zijn eigen taal gebonden was, nog in juistheid en duidelijkheid overtreffen.
Het spreekt vanzelf dat een vertaler geen recht heeft, zich tegen het uitgeven van andere vertalingen te verzetten, daar het object van zijn recht is: de door hemzelf gemaakte vertaling. Deze kan dat recht aan een vertaler hebben overgedragen; maar met dit geval behoefde de Conventie zich niet in te laten, en allerminst in een artikel dat het recht van den vertaler op zijne vertaling regelt.
Eene bewering, die men bij bijna alle bestrijders van het vertalingsrecht terugvindt, is deze: de vertaler heeft door zelfstandigen intellectueelen arbeid een nieuwen vorm gegeven aan de gedachten van den oorspronkelijken auteur.
Dat was immers de algemeene opvatting dier dagen, die men terugvindt o.a. in een 13de-eeuwsch gedicht Le Purgatoire Seint Patriz van MARIE DE FRANCE, en zelfs bij DANTE. Maar de bewerker of vertaler was blijkbaar iemand van geringe poëtische vermogens. Niet veel hooger stond de bewerker van dboec vanden houte, een der talrijke middeleeuwsche verhalen over de voorgeschiedenis van JEZUS' kruis.
Uit alles blijkt, dat men bij de opstelling van dit artikel wat zoo dikwijls geschiedt niet scherp genoeg van elkander heeft weten te onderscheiden het uitsluitend vertalingsrecht van den auteur van het oorspronkelijk werk en het recht van den vertaler op zijne vertaling. Doch meer nog de bepalingen zelf. Beide rechten dienen onafhankelijk van elkander erkend te worden.
Een vaste, door de wet te stellen regel, zooals ten aanzien van het recht van den vertaler en het uitsluitend vertalingsrecht, geeft hier daarom niet genoeg; ook daar waar zulk een regel bestaat, dient de rechter in elk geval te onderzoeken, welke de aard is der bewerking, waarmede hij te doen heeft. Slechts in enkele landen houdt de wet bijzondere bepalingen hieromtrent in.
Levy weer te zijn vergeten, waar hij schrijft: "Voor "auteursrecht" klampt men zich vast aan den vorm. Hier ontzinkt u ook deze, want des vertalers vorm is de vorm van den vertaler. Wat blijft er over?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek