verlept

Bijgewerkt: 10 juni 2025

Op den hoek van een straat, bij een fletse lantaarn stond een vrouw. Ze droeg een mantel van zwart en een hoed met veel linten. Haar gezicht was dik en verlept. Ze riep me toe. Ik stapte door. Toen zei ze hard, met een lach van brutaalheid: "Geef mij die bloemen!"

Herman Heijermans - Schetsen, Eerste bundel

"Ik pluk ook nog wat papavers," zei Nel, "die staan zoo beeldig." "Ja, dat doen ze, maar ze zijn zoo gauw verlept," vond Door. "Ziezoo, we hebben genoeg, laten we maar vlug opstappen, want het valt niet mee, alles te moeten rangschikken." "Is Leni al beneden?" was 't eerste wat Nel vroeg, toen ze thuis kwamen.

Marie Leopold - Een Jolig Troepje