tevredeners

Bijgewerkt: 18 juni 2025

Neen, neen. Integendeel zou ik al mijn best doen je gelukkig te maken, en ik weet zeker, dat ik zou slagen. Hoor eens. Voordat ik je gezien had, door Vincents woorden, stelde ik belang in je. Den eersten keer, dat ik je ontmoette, had ik medelijden met je, want ik zag aan je geheele wezen, dat je verdriet hadt gehad en nog hadt, en dat je niet gelukkig was. Ik bedacht, wat ik doen kon, om je gelukkig te maken. Maar ik vond niets. Alleen, terwijl ik met je sprak, en terwijl ik vol van mijn gedachte was, scheen het me toe, dat er iets opgewektere in je gezichtje en iets tevredeners in je woorden kwam. Misschien verbeeldde ik me dat, maar het scheen me zoo toe. Ik verbeeldde me ook en misschien wel uit ijdelheid, dat ikzelve iets bijbracht tot die verandering. Ik lette op je, wanneer je met andere menschen sprak, maar als je met andere menschen sprak was je stil, koel, stug. En met mij kwam je van het eene woord op het andere en werd je zelfs vertrouwelijk. Toen kreeg ik een groot verlangen om alles voor je te zijn, want ik dacht:

Louis Couperus - Eline Vere: Een Haagsche roman