United States or Indonesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De alférez verwijderde zich om een horloge te halen, en de minuten af te tellen. Onderwijl hing Tarsilo, zijn lang haar warrelend in de lucht. Hij hield de oogen half dicht. "Als jullie christenen zijn, als jullie een hart hebben," stamelde hij smekend, "laat me dan gauw zakken, of maak dat mijn hoofd tegen den muur aan slaat, en dat ik sterf.
Tarsilo streek tegen de uitstekende steenen en de vieze planten aan, die in de reten groeiden. Dan hield de zwengel op te zakken. De alférez telde de sekonden. "Op!" kommandeerde hij kort-af na verloop van een halve minuut. Het zilverig welluidend gedruppel van water op water kondigde de terugkeer van 't slachtoffer naar 't licht aan. Ditmaal ging het sneller, daar het tegenwicht zwaarder woog.
Doña Consolación zat half naar voren gebogen, de nekspieren gespannen, met uitpuilende, op de halfgeopende deur strak gerichte, oogen. Tusschen twee soldaten kwam een sombere gedaante te voorschijn, Tarsilo, de broer van Bruno. Aan de handen droeg hij boeien. Zijn verscheurde kleeren lieten goed ontwikkelde spieren ontwaren. Zijn oogen vestigden zich onbeschaamd op de vrouw van den alférez.
"Hij wil niet! Als u ons wat kon leenen: u zegt immers dat u ons kent..." Lucas krabde zich achter 't oor, trok zijn hemd glad, en antwoordde: "Ja zeker ken ik jullie. Jullie zijt Tarsilo en Bruno, jonge en sterke kerels. Ik weet dat je vader gestorven is tengevolge van de honderd geeselslagen daagsch, die deze soldaten hem gaven. Ik weet dat jullie er niet aan denkt om hem te wreken..."
Woord Van De Dag