hóórde-ie

Bijgewerkt: 16 mei 2025

In de kamer hoorde-ie 't nòg, zat-ie in bedwongen ontstemming. Zoo zinnelijk had-ie 'r niet gedacht, niet geweten. Maar in de kleine beredderingen voor 't eten, 'r moedertjes-doen, 'r zorgen voor de kindren, die van de school thuis kwamen, 'r geduld met Poddy die 'r kleinste bewegingen lei te bekregelen, telkens snauwde en gromde, 'r nu weer bleek-versmald gezichtje, vriendelijkte hij in stille glimlachjes. Ze had geen begrip van wat ze 'r uitflapte. In de slavernij van 't armoe-krotje, 't van 'r jonge jeugd af beulen en sloffen voor 'n vader, twee broers, twee zusjes was de moeder niet vijf jaar gelejen in 't kraambed gestorven? in 't dagelijks warmteloos getob, was 'r genegenheid voor hem als 'n wilde, vlammende roes geworden. Niemand had 'r geleerd. Ze g

Herman Heijermans - Diamantstad

"Leg-ie warrem?" "Ja-a-a!" "Wil je nog niet een deken?" "Nee... ik leg best"... "An niks denken, hoor Willem!" "Nee"... "Nou slaap lekker!" "Dank-ie!" "As-je ons noodig heb, heb-ie maar te kloppen!" "Ja-a-a!" "Nou dag!" Nou hoorde-ie hoe Sien en Dirrek an 't klessen waren onder de dekens. As Dirk sprak, was 't zoo'n diep gebrom. As Sien wat zei, leek 't nog verder af.

Herman Heijermans - Schetsen, Eerste bundel