houthakkershut

Bijgewerkt: 4 juni 2025

Ja, zij waren roovers; geen armoedige, barre, weêrzin en afgrijzen wekkende wilde-mannen des wouds, als mij hadden gestolen uit de houthakkershut, maar wel twintig, dertig groote, sterke, gewapende roovers in korte mantels gehuld en met groote hoeden op.... Zij slopen wel tusschen het lagere hout vermoedelijk om niet langs den heirweg te gaan maar zij praatten toch en lachten zelfs onder elkaâr, als of zij hier thuis en bekend waren.

Louis Couperus - De verliefde ezel

Ik dacht wel, zeide Vitalis, dat bij dit pas gekapte hout ergens eene houthakkershut moest zijn. Nu kan de sneeuw vallen, wat mij betreft. Ja, laat ze maar vallen, zeide ik op uitdagenden toon. En ik ging naar de deur, of liever naar de opening van de hut want zij had geen deuren of vensters, om de sneeuw van mijn buis en mijn hoed te schudden, opdat ons vertrek niet natter werd dan noodig was.

Hector Malot - Alleen op de Wereld