Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
De Bounty was belast met de speciale zending om den broodboom, die in den archipel van Taïti welig tiert, naar de Antilles over te brengen. Na een vertoef van zes maanden in de baai van Matavaï, had William Bligh een duizendtal dezer boomen geladen en na een kort oponthoud op de Vrienden-eilanden, den steven gewend naar de West-Indiën.
Vier der veroordeelden werden opgehangen aan boord van een oorlogsschip; de twee andere, Stewart en Peter Heywood, wier onschuld eindelijk erkend werd, kregen gratie. Maar wat was er nu toch van de Bounty geworden? Had zij schipbreuk geleden met de laatste der oproerlingen? Het was onmogelijk het te weten te komen.
Zij hadden denzelfden voorzichtigheidsmaatregel in acht genomen toen in 1818 een Amerikaansch kapitein zich op het eiland ontscheepte, alwaar hij zich van een chronometer en een kompas meester maakte, die hij aan de Engelsche admiraliteit deed toekomen; maar de admiraliteit bekreunde zich niet om deze overblijfselen van de Bounty.
Hij is in 1829 gestorven, en is vervangen door den eerwaardigen George Nobbs die nog heden op het eiland de functies waarneemt van geestelijken herder, geneesheer en van onderwijzer. In 1853 bedroeg het aantal afstammelingen van de oproerlingen der Bounty honderd zeventig personen.
Daar begaf zich het twee derde gedeelte der equipage onmiddellijk aan land. Maar dienzelfden avond had de Bounty het anker gelicht en was verdwenen, voordat de ontscheepte matrozen het voornemen van Christian om zonder hen te vertrekken hadden kunnen vermoeden. Aan zich zelve overgelaten vestigden deze mannen zonder veel leedgevoel zich in verschillende districten van het eiland.
De eerste zorg van Christian en zijne metgezellen, zoodra zij het eiland Pitcairn bereikt hadden, was geweest om de Bounty te vernietigen, teneinde niet ontdekt te worden. Wel is waar hadden zij zich daardoor de mogelijkheid afgesneden om het eiland te verlaten, maar de zorg voor hunne veiligheid vorderde het. De vestiging der kleine kolonie was niet zonder moeielijkheden tot stand gekomen.
Een en twintig voet lang, zes voet breed, mocht zij volkomen geschikt zijn voor den dienst der Bounty, doch om zulk een talrijke equipage te bevatten, om zulk een lange reis te maken, was het moeielijk een ellendiger vaartuig te vinden.
Toch duurde het niet lang of er kwamen eenige opdagen; deze werden goed ontvangen, en brachten andere mede die hen van een weinig water en eenige kokosnoten voorzagen. Bligh was in groote verlegenheid. Wat moesten zij den inboorlingen wel zeggen die bij de laatste landing der Bounty reeds handel met haar gedreven hadden?
De lachende aanblik van dat kleine eiland, omgeven door koraalriffen, noodigde Christian uit er te landen; maar de vijandige houding der bewoners was te dreigend, zoo dat van een landing werd afgezien. Den 6n Juni 1789 liet men het anker vallen op de reede van Matavaï. Toen de bewoners van Taïti de Bounty herkenden, was hunne verrassing buitengewoon.
Gevolgd door een tiental matrozen, gewapend met sabels, hartsvangers en pistolen, sloop Christian tusschendeks; na vervolgens schildwachten voor de kajuit van Stewart en van Peter Heywood, den equipagemeester en den adelborst van de Bounty geplaatst te hebben, bleef hij staan voor de deur van den kapitein. »Kom, jongens," zei hij, »helpt een handje!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek