Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Driemalen zij vervloekt de nacht, die met zijn veêren Bespreed heeft Tisifone, Alecton, en Megeren , Den Atropos , die meer sterflijken heeft ontzield, Dan Astren dezen nacht om ons hebben gewield : O Febus! hadt gij ons gewaarschuwd toch zorgvuldig Eer gij uw blonde hoofd en uw paruike guldig Ter kwader tijd vertrokt van onzen horizont, Geheel Egypte waar zoo deerlijk niet doorwond In zijnen eersten slaap: dat alletijd met tranen Zij dezen nacht beschreit, dat nimmer 't licht der manen Zijn duisternis doorstraalt: dat nimmermeer 't ghestert Verlicht met heuren glans zijn donker zeilen zwart.
Dus lange heeft hij steeds ons vleugelen gekort, En de een op de ander maal den bliksem neêr gestort Van zijne gramschap; ach! ziet, hoe ons velden schijnen Niet dan een wildernis en doornige woestijnen, Ons boomen zijn niet meer met vruchten schoon bekleed, Noch de aarde met geen groen tapijten meer bespreed; De bloemen zijn verwelkt, de kruiden en de loven Zijn met hun lieflijkheid en zoeten reuk verstoven, Waar op Aurora eer met 't krieken van den dag De tranen van den dauw te distilleeren plag; Zefyris voert niet meer op zijne zachte vlogels Den blijden Echo van de zorgelooze vogels, Noch 't zoet gelureluur van Pans veelgaatsche pijp In langen niet gehoord is in dit rond begrijp , Het veldsche beestiaal is schielijken gestorven, Den droeven akkerman zijn velden ziet bedorven, Zijn ploegen is vergeefs, zijn zaaisel is onnut, Zijn akkers liggen woest en mager uitgeput, Den herder laat zijn vee, de jager 't woud gehuchtig , De bouwer zijne ploeg, de visscher 't net doorluchtig, De vooglaar zijnen strik, daar eertijds 't zorgeloos Wild vogelken zoo dik zijn vrijheid in verloos .
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek