United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dus lange heeft hij steeds ons vleugelen gekort, En de een op de ander maal den bliksem neêr gestort Van zijne gramschap; ach! ziet, hoe ons velden schijnen Niet dan een wildernis en doornige woestijnen, Ons boomen zijn niet meer met vruchten schoon bekleed, Noch de aarde met geen groen tapijten meer bespreed; De bloemen zijn verwelkt, de kruiden en de loven Zijn met hun lieflijkheid en zoeten reuk verstoven, Waar op Aurora eer met 't krieken van den dag De tranen van den dauw te distilleeren plag; Zefyris voert niet meer op zijne zachte vlogels Den blijden Echo van de zorgelooze vogels, Noch 't zoet gelureluur van Pans veelgaatsche pijp In langen niet gehoord is in dit rond begrijp , Het veldsche beestiaal is schielijken gestorven, Den droeven akkerman zijn velden ziet bedorven, Zijn ploegen is vergeefs, zijn zaaisel is onnut, Zijn akkers liggen woest en mager uitgeput, Den herder laat zijn vee, de jager 't woud gehuchtig , De bouwer zijne ploeg, de visscher 't net doorluchtig, De vooglaar zijnen strik, daar eertijds 't zorgeloos Wild vogelken zoo dik zijn vrijheid in verloos .
En welke tusschenwerpsels en welke klanknabootsingen hij daarbij bezigde! De kreet der jonge patrijs, het geblaf van den hond, de losbarsting van het geweer! Pan! pan! pan! In den regel bezigde hij drie »pans" voor een geweer met twee loopen. En dan, welke gebaren!
Hier, en in het gehele Languedocsche meet men stoffen, linten, enz. niet met de el, maar met eene maat die men la cane noemt, en die verdeeld wordt in 8 pans; 5 zulke pans maken eene Fransche elle. In Provence meet men ook met pans.
Woord Van De Dag