Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Deze regel wordt verondersteld de laatste te zijn van de toespraak van Pero Bermuez tot den Infant Don Ferrando, die hem waarschijnlijk zijn dankbaarheid had betuigd. De eerste Engelsche schrijver, die getracht heeft de Poema del Cid te vertalen, was John Hookham Frere, de vertaler van de tooneelstukken van Aristophanes, die jaren geleden Britsch gezant te Madrid was.
Twee vaandels heffen zij omhoog, met trotsch en woest gebaar, En om elk vaandel legert zich een zwarte heidenschaar; Als golven van een woeste zee, zoo wast de vijand aan, En denkt de Christen Ridderschap met wreede hand te slaan. »Houdt stand! blijft in het zadel nu, gij ridders,« roept de Cid, »En sluit de rijen, want de aard' zag nog zoo'n aanval niet.« Maar 't vurig hart van Bermuez sprong op bij 't tromgeluid: »Hoe? wachten tot de vijand komt?
Daarom ontbood hij Alvarez Fañez en Pero Bermuez, stelde hen in kennis met het aanzoek van de Infantes van Carrión, en verzocht hun, het den Cid oogenblikkelijk over te brengen en hem tevens de verzekering van zijn hoogachting te geven. De afgezanten begaven zich in allerijl naar Valencia en brachten den Cid de vereerende boodschap van den Koning over.
Maar Pero Bermuez, die de gevoelens van den Cid wilde sparen, doodde den Saraceen, en liet het voorkomen, alsof de Infante het had gedaan. Er is een zeer romantisch verhaal verbonden aan den eersten regel van het volgende gedeelte van het gedicht: »Eens koom' de dag, dat 'k van U bei hetzelfde ondervind.«
Hierop ontstak Pero Bermuez in hevigen toorn; hij hoonde de Infantes om hun lafheid bij het avontuur met den leeuw, en daagde hen tot den strijd uit. Toen de twist het hoogst gestegen was, trad Asur González, een aanmatigende vazal van de Infantes, de rechtszaal binnen. Het grof gelaat verhit door wijn en 't overvloedig maal, De kleeren slordig en gescheurd, zóó drong hij in de zaal.
Maar nu heft Bermuez zijn lans, en stoot met forsche hand; Door schild en harnas dringt de speer: Ferrando glijdt in 't zand, En kermend smeekt hij om genâ, het bloed stroomt uit zijn borst, En angstig op d'omwoelden grond ligt daar de laffe vorst! Toen trok Bermuez 't zwaard Tizon, te eindigen den strijd, Maar de Infant riep: »Ik erken, dat ge overwinnaar zijt.«
Dof klinkt de echo van den schok, en dreunend trilt de grond, Vol spanning zien de ridders toe of geen nog is gewond. Ferrando's speer stoot door het schild van Bermuez met kracht, Maar vóór hij nog het harnas raakt, versplintert reeds de schacht.
En zich voor zijne dames terneder buigende, riep hij uit: »Zóó worden de Mooren op het slagveld vernietigd.« Maar als steeds gedachtig aan zijn Koning en leenheer, zond hij oogenblikkelijk Alvarez Fañez en Pero Bermuez naar het Hof met de tent van Koning Yussef en 200 kostbaar uitgeruste paarden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek