αρούρης

Υπάρχει είδος τι ανθρώπων το οποίον όχι προ πολλού ενεφανίσθη εις τον κόσμον, ανθρώπων οι οποίοι ρέπουν προς την φιλονεικίαν, είνε κενόδοξοι, οξύθυμοι, λαίμαργοι, μωροί, φαντασμένοι και πλήρεις θράσους και, διά να μεταχειρισθώ την φράσιν του Ομήρου, «Ετώσιον άχθος αρούρης». Ούτοι λοιπόν διαιρεθέντες εις συστήματα και επινοήσαντες διαφόρους σκολιάς σκέψεις ωνομάσθησαν οι μεν Στωικοί, οι δε Ακαδημαϊκοί, άλλοι Επικούρειοι, άλλοι Περιπατητικοί και άλλοι με πολύ γελειωδέστερα ονόματα.

of Samosata Lucian - Λουκιανός - Άπαντα : Τόμος Τέταρτος

Αλλ' οπόταν Πρωτεύς Κυνικών όχ άριστος απάντων, Ζηνός εριγδούπου τέμενος, κατά πυρ ανακαύσας, Ες φλόγα πηδήσας, έλθη ες μακρόν Όλυμπον, Δη τότε πάντας υμάς, οι αρούρης καρπόν έδουσι, Νυκτιπόλον τιμάν κέλομαι ήρωα μέγιστον, Σύνθρονον Ηφαίστω και Ηρακλήι άνακτι. Και αυτά μεν ήκουσεν ο Θεαγένης, ως λέγει, από την Σίβυλλαν. Εγώ δε θα αναφέρω ένα χρησμόν του Βάκιδος περί των αυτών πραγμάτων.

of Samosata Lucian - Λουκιανός - Άπαντα : Τόμος Πέμπτος

Αλλά τι λέγω; Και κλειστούς εάν έχης τους οφθαλούς και αυτός πλησίαση και είπη τι, ανοίξας το μελίρρητον εκείνο στόμα, και εκπέμψη την συνήθη του φωνήν, θα εννοήσης ότι δεν είνε κανείς όμοιος με ημάς τους άλλους θνητούς, «οι αρούρης καρπόν έδομεν> , αλλά πνεύμα ουράνιον με δρόσον ή με αμβροσίαν τρεφόμενον.

of Samosata Lucian - Λουκιανός - Άπαντα : Τόμος Τέταρτος