Έτσι — άκου με — μη χολοσκάς για το παιδί σου τώρα· τι κι' άλλοι ακόμα πιο καλοί στη δύναμη στα χέρια ή σφαχτήκανε ή θα σφαχτούν και σαν πολλά γυρέβεις, 140 απάθεφτη κάθε θεού νάναι η γενιά και φύτρα.» Έτσι είπε, και τον έβαλε σ' ένα θρονί να κάτσει.
Ύστερα, με τον καιρό, ανιστόρησε ο γέρος στον καινούργιο βασιλιά, το χάσιμο του θησαυρού του, τη λύπη της μητέρας του, τα βάσανά τους, τα καρδιοχτύπια τους, για το τάξιμο, που τούχε τάξει απ' την κούνια του, για να στολίση το λαιμό της νέας βασίλισσας. Ο νέος ο βασιλιάς σαν άκουσε τα λόγια αυτά έγινε χλωμός σα θειαφοκέρι. — Μη χολοσκάς, παιδί μου, είπε ο γέρος σύνωρα.
Λέξη Της Ημέρας