United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dat hij niet naar een van de banken moest met een of ander stuk dat kon hij maar niet begrijpen; en hij peinsde er over, wat dat beteekenen moest. Maar toen het tegen één uur liep, kwam Taraldsen aandraven, de oude bode uit de Noorsche bank; hij liep altijd op een sukkeldrafje en zwaaide met de armen.
Voor den lessenaar van Marcussen bleef hij staan en groette; een onzeker glimlachje speelde op zijn oud gezicht, toen hij vroeg: "'t Is hm natuurlijk een verzuim?" "Wat?" vroeg Marcussen droog. De glimlach verdween geheel en ademloos van schrik vroeg Taraldsen weer: "Moeten uw wissels vandaag niet voldaan worden?" "Neen." "Mijnheer Marcussen!
Zijn stem beefde, toen hij bijna plechtig vroeg: "Moeten de papieren van Carsten Lövdahl geprotesteerd worden?" "Ja," antwoordde Marcussen, zonder op te zien. De oude Taraldsen draafde 't kantoor uit, maar op de trap kwam hij den bode van de "Bank op aandeelen" tegen: "Is 't waar? Taraldsen!" "Nu gaat de heele stad!" antwoordde de oude met een wanhopige handbeweging. "Is 't waar? is 't waar?"
De menschen zeggen, dat u van schertsen houdt; maar dit..." "Ik scherts niet, voor den duivel!" De oude Taraldsen richtte zich op; 't heele personeel zat over 't werk gebogen; alleen de oogen van kleine Rasmussen ontmoetten de zijnen. De jongen zag bleek van schrik; hij begon het te begrijpen.
Ook voor den ouden Taraldsen begon alles duidelijk te worden; maar onmiddellijk daarna kwam hij weer in de war; want hij begreep den vollen omvang van wat hij hier hoorde; de wisselrelaties van de geheele stad had hij in zijn hoofd; en hoewel hij veel dergelijks in zijn lang leven had gezien, toch was dit alles maar kinderspel, vergeleken bij wat er nu gebeuren zou.
Woord Van De Dag