United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !
Of ik niet liever, als ik het voor 't kiezen had, een menister als metselaar zou zijn? Waarachtig wel, maar al dat gezanik, dat zoo'n man heeft en in de kranten en veel niet genoeg, dat is ook geen slaadje, zeit meester. Als ik 's avonds met Jans en de twee oudste kinders de boteram met koffie gebruik, dan zeg ik altijd: Goddank!
Vraag 't maar aan meneer, of hij iets gebruiken wil. Meneer zit boven. Ik heb geen trek. En zij drentelde troosteloos van de eene kamer in andere en bekeek alles met haar treurende oogen: de piano in het zaaltje en de tafel en vaders tabakspot en de kranten, die daar nog lagen, vier-vijf op mekaâr, ongebruikt in denzelfden vorm waarin zij gekomen waren.
Ervaringen van allerlei aard uit haar »veelbewogen" leven als hare kranten zouden zeggen wegen op tegen hare vrees. Zij heeft reeds veel beleefd, en daarenboven nog veel geleerd in de laatste tien jaren, als huishoudster van den voortreffelijken Van Pommeren »fournisseur de la Cour." Zich snel bezinnend, zegt ze: »Mevrouw zal het hoop ik niet kwalijk nemen! Ik wist niet, dat mevrouw komen zou!
Eindelijk tegen den avond, ook doordat Li in de kranten had doen plaatsen, dat hij de eerstvolgende dagen gaarne met rust zou gelaten worden, werd het wat stiller, en zat men gezellig bijeen, hartelijk lachend om de vermakelijke avonturen van dien dag. Werkelijk vermoeid door de snelle reis en al het eerbetoon, ging men vroeg naar bed.
De vrouw van het winkeltje keek haar een paar malen bezorgd aan en toen Hedwig de kranten neerlegde, vroeg zij deelnemend of het niet beter voor haar zou wezen, vandaag eens rust te nemen en zich niet te ver te wagen in dien dichten, ongezonden mist, die haar ziek zou maken. "Ziek? Ik? Wel neen, ik word zoo gauw niet ziek," zei Hedwig lachend.
Onmiddellijk ging hij voort: »Ik wenschte u te spreken over belangrijker zaak, meneer De Witt!" En de secretaris-generaal ~ad-interim~ greep een pak kranten en tijdschriften, naast hem op de schrijftafel bijeenverzameld.
Kranten bestonden niet aan de Kaap. Zelfs een postdienst was in 1795 nog onbekend. Boeken waren slechts bij uitzondering aanwezig. De Bijbel en het gezangboek van Willem Sluyters waren de enige boeken, die men kende. Van alles, wat er buiten zijn eigen kringetje gebeurde, wist de boer dus zo goed als niets.
Het eenige, wat ons ontbrak, waren berichten uit het vaderland, maar helaas, die kon hij ons niet brengen. Hij had wel een paar oude kranten, maar... "Oude! Ja, voor u! Voor ons zijn ze fonkelnieuw!" Hij bracht een hoop, en door een merkwaardig toeval viel mijn oog het allereerst op een titel, dien ik als versteend aanstaarde. "Oorlog tusschen Noorwegen en Zweden."
"Sakkerloot! wat een bestiering, dat die jongen juist hier moest komen; de echte "krates" is dood; natuurlijk is hij dood, anders was hij toch wel door de oproeping in de kranten te voorschijn gekomen. We kunnen niets doen, voordat de jongen zelf gevonden is, heeft de procureur gezegd. Wel, 't kan niet mooier: de jongen is gevonden.
Dokter Abels zag met zelfvoldoening op zijn werk, want herhaaldelijk bleek het uit de nieuwsbladen, die de jonge kunstenaar hem uit den vreemde toezond, dat "Théodore Makkoszch" opgang maakte; en Tournel ontving geregeld van den dokter dezelfde kranten, die telkenmale den ouden muziekmeester trots deden zeggen: "Dat's een leerling van mij, Guustje; wat zeg je ervan?
Woord Van De Dag