United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !


Een kleine lantaren brandt aan den voorsteven, terwijl lichtblauwe wolken van wierook van den achtersteven opstijgen. Hearn schrijft: "Langs alle kreken, rivieren en kanalen gaan de spookachtige vloten flikkerend naar zee; en de geheele zee glinstert over den geheelen horizon van de lichten der dooden, en de zeewind is welriekend door het wierook." Er is een pathetische bekoring in dat feest.

Vóór Jizo staat een kleine torii en een paar gohei , beide symbolen van het Shinto-geloof; maar, zooals Lafcadio Hearn opmerkt, "die vriendelijke godheid heeft geen vijanden; aan den voet van den vriend van de geesten der kinderen vereenigen zich beide geloofsopvattingen in teedere eerbewijzen". Hier ontmoeten elkander de geesten van kleine kinderen, die zachtkens samen fluisteren, terwijl zij zich telkens buigen, om hun torens van steenen te bouwen.

"En in warme middaguren Doe ik traag mijn vingers spelen, Tusschen geurig zoete bloesems, Die zich onder 't spel verdeelen." "Daalt de zon ter westerkimme, Dan laat ik de hand weer zinken, Jizo, bloesems, zijn verdwenen, Aan de lucht geen sterren blinken". Naar Clara A. Walsh. Jizo en Lafcadio Hearn.

Lafcadio Hearn schrijft hierover: "En als gij een dergelijke, door een Japansche moeder vervaardigde pop ziet, die haar handen kan uitsteken, haar naakte voetjes kan bewegen en haar hoofd kan omdraaien, dan zoudt gij, al werd zij vlak bij u gehouden, er bijna tegen opzien, een weddenschap aan te gaan, dat het maar een pop is."

En om hen slaat hij teeder den schoot van 't schittrend kleed: Zoo vriendlijk voelt hij mede met 't droevig lot der jeugd. En hen, die nog niet loopen, biedt hij den steun van zijn shakujo , Hij streelt, omhelst de kleinen, hij drukt hen aan zijn boezem, Zoover gaat 't medelijden en mint hij de arme kleinen. Namu Amida Butsu! Naar Lafcadio Hearn.

De Fuji is honderden jaren een bedevaartsoord geweest, en Lafcadio Hearn heeft zijn top genoemd "het Hoogste Altaar der Zon". Nog steeds houden een aantal pelgrims vast aan het oude Shinto gebruik om dien heiligen berg te beklimmen, gekleed in witte gewaden en zeer breede strooien hoeden, terwijl zij herhaaldelijk een bel luiden en zingen: "Mogen onze zes zintuigen rein zijn, en het weer op den eerwaardigen berg goed zijn".

Het wordt nooit gebracht aan personen, die bemind zijn". Bij zekere gelegenheid wenschte Lafcadio Hearn, die een warme bewondering had voor dien God, den kop en de armen van een gebroken beeld van Jizo te herstellen.

Ook wordt hij geschilderd met een Chineeschen waaier in de ééne hand, en zijn zak in de andere, of terwijl hij op het ééne uiteinde van een stok den zak met kostbare zaken en op het andere uiteinde een knaap laat balanceeren. "Ik vroeg eens een bekoorlijk Japansch meisje: 'Hoe kan een pop leven? 'Wel, antwoordde zij, 'als gij er genoeg van houdt, zal zij leven!" Lafcadio Hearn.

Lafcadio Hearn doet een allerliefst verhaaltje omtrent een Japansche non, die met kinderen placht te spelen en hun dan rijstkoekjes gaf niet grooter dan erwten, en thee schonk in miniatuurkopjes. Haar liefde voor heel kleine dingen was het gevolg van een groot verdriet, dat zij had geleden, maar wij zien in die liefde der Japanners voor kleine voorwerpen iets pathetisch in de natie als zoodanig.

Buddha wordt dikwijls uitgebeeld zittende of staande op een gouden lotus, en de bloem herinnert ons aan de Buddhistische sutra, die bekend staat als de "Lotus der Goede Wet". Lafcadio Hearn beschrijft de lotus van het Paradijs aldus: "Zij tuinieren, die bekoorlijke wezens! Zij liefkoozen de lotusknoppen, terwijl zij hun bloemblaadjes met iets hemelsch besprenkelen, dat haar bloei bevordert.