United States or Guernsey ? Vote for the TOP Country of the Week !


De macht van het Karma is één van de Buddhistische leerstellingen, en groot is het aantal verhalen, zoowel waar als mythisch, die in verband met dit onderwerp worden verhaald. Van de eerste verhaalt Lafcadio Hearn in "Kokoro" de treurige geschiedenis van een priester, die het ongeluk had, dat hij de liefde opwekte van een groot aantal vrouwen.

"En in warme middaguren Doe ik traag mijn vingers spelen, Tusschen geurig zoete bloesems, Die zich onder 't spel verdeelen." "Daalt de zon ter westerkimme, Dan laat ik de hand weer zinken, Jizo, bloesems, zijn verdwenen, Aan de lucht geen sterren blinken". Naar Clara A. Walsh. Jizo en Lafcadio Hearn.

Lafcadio Hearn schrijft in één van zijn brieven: "De sprookjeswereld pakte mijn ziel weer aan, zacht en liefelijk zooals een kind een vlinder aanpakt", en als ook wij ons in dien geest indenken, zullen wij reizen naar het Land der Goden, waar de groote Kobo Daishi op de lucht en op het stroomende water, en zelfs op onze harten iets van de tooverkracht en de poëzie van Oud Japan zal schrijven.

En om hen slaat hij teeder den schoot van 't schittrend kleed: Zoo vriendlijk voelt hij mede met 't droevig lot der jeugd. En hen, die nog niet loopen, biedt hij den steun van zijn shakujo , Hij streelt, omhelst de kleinen, hij drukt hen aan zijn boezem, Zoover gaat 't medelijden en mint hij de arme kleinen. Namu Amida Butsu! Naar Lafcadio Hearn.

De dichter Motoöri schrijft: "Indien iemand u zou vragen naar het hart van een echten Japanner, wijs dan naar den wilden kersenbloesem in de zon", en Lafcadio Hearn heeft met een echt poëtisch inzicht den kersenbloesem van Japan vergeleken met een zachten zonsondergang, die als het ware uit de lucht is afgedaald en om de bladerlooze takken is blijven hangen.

Lafcadio Hearn schrijft in één van zijn brieven : "Er is een vreemd gebruik in Izumo, dat u misschien wel belang inboezemt. Als er een bruiloft gevierd wordt in de woning van een impopulair man op het platte land, dragen de jonge mannen van het dorp een beeld van Jizo, dat op den weg staat, naar de Zashiki, en kondigen de komst van den God aan. Door den God wordt voedsel en wijn geëischt.

Lafcadio Hearn schrijft hierover: "En als gij een dergelijke, door een Japansche moeder vervaardigde pop ziet, die haar handen kan uitsteken, haar naakte voetjes kan bewegen en haar hoofd kan omdraaien, dan zoudt gij, al werd zij vlak bij u gehouden, er bijna tegen opzien, een weddenschap aan te gaan, dat het maar een pop is."

Vóór Jizo staat een kleine torii en een paar gohei , beide symbolen van het Shinto-geloof; maar, zooals Lafcadio Hearn opmerkt, "die vriendelijke godheid heeft geen vijanden; aan den voet van den vriend van de geesten der kinderen vereenigen zich beide geloofsopvattingen in teedere eerbewijzen". Hier ontmoeten elkander de geesten van kleine kinderen, die zachtkens samen fluisteren, terwijl zij zich telkens buigen, om hun torens van steenen te bouwen.

Het wordt nooit gebracht aan personen, die bemind zijn". Bij zekere gelegenheid wenschte Lafcadio Hearn, die een warme bewondering had voor dien God, den kop en de armen van een gebroken beeld van Jizo te herstellen.

Het hier behandelde onderwerp: de vos in Japan is zeer juist door Lafcadio Hearn beschreven als "spoken-dierkunde", en dit sluwe en boosaardige dier is veel meer geraffineerd spookachtig dan onze officieele en gebruikelijke geestverschijning met een lichtend gewaad en rammelende ketens. Door den Duivel bezeten.