United States or Democratic Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar den volgenden dag trokken ze over den Etna en zongen den spoorweg in het hart van het volk. Na het wonder van fra Felice's testament begonnen de menschen gaven te geven voor den spoorweg. Donna Micaela had spoedig ongeveer honderd lire bijeen. Toen reisde zij met donna Elisa naar Messina om de stoomtram te zien, die tusschen Messina en Pharo loopt. Zij hadden niet zulke groote wenschen.
Maar ook dat kon fra Felice niet begrijpen. De kerk waar hij zijn gelofte had afgelegd, was altijd even heilig voor den ouden monnik. Het was zijn grootste verdriet, dat de kerk in verval geraakte. Hij had moeten aanzien dat Engelschen het preekgestoelte, de koorstoelen en het pulpitum kochten en wegvoerden.
En dit verhoogt oneindig de charme van de absolute schoonheid eener schilderij: er den schilder in te zien, zooals ik Fra Angelico in zijne fresco's zie van San Marco en Carlo Dolci in zijn Eterno Padre en Michelangelo in den Zijnen... In den Zijnen... De immense macht, de kolossaalste kracht, die zich ooit de menschen droomden: de God, die schept.
Bovendien stond het aan hem te komen in welken vorm hij maar wilde, mits zij er maar niet bang voor behoefde te zijn. Toen zeide fra Alberto: Madonna, gij spreekt verstandig en ik zal alles op zijn best met hem in orde brengen gelijk gij zegt. Maar gij kunt mij een groote gunst bewijzen, die aan u niets zal kosten en dat is deze, dat gij verlangt, dat hij in mijn gedaante komt.
Als iemand uit visschen gaat, donna Micaela, weet hij, dat hij San Pietro moet aanroepen, wanneer iemand een paard wil koopen, kan hij bijstand begeeren van San Antonio Albate. Maar indien ik wil bidden voor uw spoorweg, weet ik niet tot wien ik mij zal wenden." 't Was fra Felice's bedoeling te zeggen, dat de fout was dat zij geen schutspatroon gekozen had voor haar spoorweg.
"Zijt gij zoo rijk, fra Felice?" vroeg donna Elisa. "Dat gaat wel, donna Elisa, dat gaat wel." Hij sloot de oogen een wijle, toen vervolgde hij: "Ik wil het aan alle menschen schenken, donna Elisa." Hij kreeg nieuwe kracht door deze gedachte, weer kleurde een zwak rood zijn wangen en hij richtte zich op zijn ellebogen op.
En tevens als een eerste poging, om tegenover zijn subjectieven held een geheele maatschappij te plaatsen. Een maatschappelijke schildering van zijn hand bestond reeds in Fra det moderne Amerikas Aandsliv, een persifflage, naar den vorm verhandeling, naar den geest geheel kunstwerk, niet objectief, maar schuimend van geestigheid. Gelijk hier de maatschappij, zoo is in Sult het 'ik' aanwezig.
"Donna Micaela," zei de grijsaard, "is het geen dwaasheid, een groot plan te ondernemen zonder een vriend of helper te bezitten?" "Ik heb dikwijls beproefd vrienden te winnen, fra Felice." "Ja, menschen," zei de grijsaard. "Maar wat helpen menschen?
Hij was niet gewoon, dat men hem bij den arm nam en op straat zette; neen, dat was fra Felice zeker niet gewoon. Hij was ongeveer tachtig jaar en geheel verdroogd en verschrompeld. Toen hij tusschen de wagens wankelde, struikelde hij, trapte op zijn pij en stond op het punt te vallen.
Het aardige kerkje lag rustig in de zon en was goed bezet. Ik zag er veel gerimpelde voorhoofden en door weer en wind gebruinde gezichten; maar de zeven knielende jonge meisjes, allen blond en blank, geleken een rij engelen van Fra Angelico.
Woord Van De Dag