United States or Uruguay ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toch was de plaats toen een belangrijk bezit, en Pedro de Valdivia, Chili's veroveraar, beschouwde de toewijzing als een zeer te waardeeren gift, toen hij de rechten en titels van eigenaars schonk aan twee van zijn grootste veldheeren en intiemste vrienden, Don Juan Jufré, eerste alcalde van Santiago, en Don Francisco de Riveros.
Hier zweeg hij plechtig en liet opnieuw zijn blik waren over zijn gehoor, welks vrome aandacht hem groote voldoening gaf. Na de toespraken en 't zwijgen, strekte hij met wijdsch gebaar de rechter hand uit naar het altaar, en hield daarbij den blik strak op den alcalde gericht.
Die aanraking met hem willen vermijden moeten maar niet met hem spreken: meneer Ibarra dwingt evenmin iemand." "Maar 't is gelegenheid geven tot gevaar, en die 't gevaar liefheeft, komt er in om." "Ik zie geen enkel gevaar, eerwaarde vader: meneer de alcalde en de gouverneur, mijn meerderen, hebben den heelen namiddag met hem gepraat, en ik hoef hun geen les te geven."
Met een "leve de Koning en leve Spanje, leve de geestelijkheid en leve de katholieke godsdienst!" werd de toespraak besloten. "Leve! Leve!" antwoordden veel stemmen. "Leve onze Alcalde!" Daarna daalde deze statig in den kuil, bij 't inzetten der muziek. Hij legde eenige scheppen mortel op den steen, en herrees met dezelfde statigheid naar den beganen grond. De beambten klapten in de handen.
"Als de advokaat gedaan kreeg ze den kop in te drukken door er andere, die daarmee in onderlingen strijd waren tegenover te stellen, kwamen er dadelijk weer nieuwe beschuldigingen opzetten. Ten slotte raakte de kwestie zoo in de war, dat na een jaar niemand er meer iets van begreep. De 'alcalde' moest er zijn baantje bij laten.
Ik heb 't wel gezegd, ha!" En op dit thema preekte hij nog een half uur door. De alcalde snurkte, Maria Clara zat te knikkebollen: het arme kind kon geen weerstand bieden aan den slaap, want ze had nu geen enkel schilderij en geen enkel beeld meer om te bestudeeren of om afleiding in te zoeken.
De alcalde zat aan 't eene uiteinde der tafel, Ibarra aan 't andere. Rechts van den jongen man bevond zich Maria Clara, en aan zijn linkerzijde de notaris. Capitán Tiago, de alférez, de burgemeester, de monniken, de beambten en de enkele jonge dames die gebleven waren, zaten niet naar rang, maar naar eigen verkiezing.
"En u zegt dat niemand zich verroerde, dat er niemand tusschenbeide is gekomen, behalve dan de dochter van Capitán Tiago?" vroeg Capitán Martin. "Geen enkele van de frailes, en de alcalde ook niet? Hm! Erger kon 't al niet! Ik zou niet graag in 't vel van dat jongemensch steken. Niemand zal hem ooit vergeven dat hij bang voor hem geweest is. Erger kon 't al niet, hm!"
"Meneer de Alcalde, heb ik hem geantwoord, de kracht van een teniënte mayor, hoe onbeteekenend ze ook mocht wezen, is als die van iedere overheid: ze komt van hoogere sfeeren. Zelfs de koning ontvangt ze van 't volk, en het volk van God. Dit is juist wat ik mis, meneer de Alcalde. Maar de alcalde wilde niet naar me luisteren, en zei me dat we na de feesten daar nog wel over spreken zouden."
Het vooruitgezonden volk bewerkte evenwel zijn' val, want te Santa-Maria vertelden ze allerlei leelijks van De Nicuesa en zeiden ook, dat ze al het goud, hetwelk ze verzameld hadden, zouden moeten afstaan, en dat De Balboa, die nog altijd de betrekking van Alcalde of Rechter bekleedde, zijn ambt zou moeten neerleggen. Dit nu stond den Kolonisten en vooral De Balboa niet aan.
Woord Van De Dag