United States or Poland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Γλυκεία και μελιτώδης φράσις, αναπαύουσα προχείρως την συνείδησιν του Έλληνος, βαυκαλώσα την αβελτηρίαν αυτού, παρηγορούσα την ατέλειαν των έργων του, εγκαρδιούσα το αψίκορόν του, και αδελφούσα των ανυπομόνων την ποίμνην εις αιωνίαν μακαριότητα. — Ανέγνωσες το βιβλίον του Χ . . . ; έχει πολλάς απροσεξίας.
Εις απόστασιν ενός μιλίου από την Βηθλεέμ, υπάρχει μικρά τις πεδιάς και εν αυτή δάσος ελαιών, όπου κείται η απέριττος και παραμελημένη εκκλησία η γνωστή υπό το όνομα «Ο Άγγελος εις τους Ποιμένας». Η εκκλησία αυτή ορθούται εν τω μέσω του καθαγιασμένου εκείνου τόπου, όπου, κατά την ωραίαν γλώσσαν του ευαγγελιστού Λουκά, την μελωδικωτέραν ειδυλλίου διά παν χριστιανικόν ους, — «ήσαν ποιμένες αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών· και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη αυτοίς και δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς» — και εις τα μακάρια ώτα των απήχησε το χαρωπόν άγγελμα, ότι την ημέραν εκείνην ετέχθη εν τη πόλει Δαυίδ εις Σωτήρ, ο Χριστός ο Κύριος.
Την υπέρ του Κωνσταντίνου διάταξίν του ετελείονεν εκφράζων λύπην ενδόμυχον διά την ανάγκην των όπλων· Ηύχετο δε να μη βραδύνη η θεία εποχή, καθ' ην εν χριστιανική αγάπη και αρετή άπαντες ως αδελφοί φιλάδελφοι ζώντες, θέλουν αποτελέσει επί της γης μίαν ποίμνην υπό ένα ποιμένα .
Οπωσδήποτε όμως ό,τι ελέχθη ως προς την αυτόματον γέννησιν των ανθρώπων έχει τον εξής λόγον. Τότε επετήρει την ποίμνην αυτών ο ίδιος ο θεός, καθώς κάμνουν τόρα οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι γένος θεϊκώτερον των άλλων ζώων και ποιμαίνουν τα άλλα τα κατώτερα από αυτούς γένη. Εν όσω δε εποίμαινε εκείνας ο θεός δεν υπήρχαν ούτε πολιτείαι, ούτε ιδιοκτησίαι γυναικών και παίδων.
Και επανέλαβε πάλιν τας γλυκυτάτας τελευταίας στροφάς επί της λύρας μόνον, η χονδρή κάπως αλλά περιπαθής φωνή της οποίας, φερομένη εδώ κ' εκεί υπό της μεσονυκτίου πνοής, είχεν εξεγείρει την ποίμνην, ήτις με ποικίλους ήδη τόνους από της γηραιάς αιγός μέχρι του μικρού αιγιδίου συνώδευσε τα τελευταία του άσματος απηχήματα, δι' ου ετραγουδήθησαν εις την ερημίαν εκείνην τόσον συγκινητικώς τα Χριστούγεννα.
Ο Κομποδήμος ο κολλήγας του Μπάρμπα-Σταύρου, μη προφθάσας ν' απέλθη την προηγουμένην νύκτα εις την ποίμνην του ζαλισθείς από τα κεράσματα των φίλων του, — το αγαπούσε ολίγον το έρμο — την επαύριον απεκλείσθη ολότελα ένεκα της χιόνος και μόλις απήλθεν ο Μπάρμπα-Σταύρος, και ενεφανίσθη προ της Κρατήρας ο Κομποδήμος με μίαν βαρείαν κάπαν και με την κελαειδούσαν ως γκάιδαν ρίνα του.
Του λυπηρού δε τούτου κράματος αποτέλεσμα υπήρξε και υπάρχει η περί των ξένων πάντων γενική ημών γνώμη, η διαιρέσασα αυτούς εις ποίμνην προβάτων και ποίμνην αιγών, εις τάγμα φιλελλήνων και τάγμα μισελλήνων. Τίνες δε και ποίοι είνε οι σημερινοί φιλέλληνες;
Λέξη Της Ημέρας